Είναι γνωστό, ότι έχουμε ένα σκληρά πρωθυπουργοκεντρικό πολιτικό σύστημα. Είναι ένα από τα πολλά που μας κληροδότησε ο συγχωρεμένος(;) ο Ανδρέας. Είναι το σύστημα που επέβαλε, όταν "άδειασε" τον Κων/νο Καραμανλή και που άνοιξε το δρόμο για την προεδροποίηση του Χρ.Σαρτζετάκη. Το χρειαζόταν διότι οι μέχρι τότε αυξημένες(;) προεδρικές αρμοδιότητες -που ποτέ δεν είχε χρησιμοποιήσει κανένας πρόεδρος της Δημοκρατίας- στέκονταν εμπόδιο στην παντοκρατορία του.
Από τότε, πολλά από τα "κληροδοτήματά" του -που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν κατακτήσεις- έχουν αποδομηθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο για τη χρησιμότητα, τη σκοπιμότητα και την αποτελεσματικότητά τους, κυρίως διότι βασίζονταν σε ιδεοληψίες της εποχής, οι οποίες συνδιαμόρφωσαν τις συνθήκες που οδήγησαν τη χώρα στην πτώχευση και την ένταξή της στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης και τη διεθνή εποπτεία.
Το πολιτικό σκηνικό έχει μεταβληθεί άρδην και ο κατακερματισμός της πολιτικής ζωής (όπως και στη γειτονική Ιταλία) ήρθε με την κατάρρευση της πολιτικής νομιμοποίησης της παραδοσιακής πολιτικής σκηνής και ιδιαίτερα της κεντροαριστεράς μέσα από τις αμαρτίες της.
Δεν είναι καθόλου βέβαιο, ότι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, πρίν την ολοκλήρωση της 4ετίας μιας κυβερνητικής θητείας και η καταφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία, βοήθησε τον τόπο, οποτεδήποτε κι αν αυτό έγινε. Είναι πρόδηλο ότι η σημερινή κατάσταση της χώρας είναι αποτέλεσμα ΚΑΙ του νομικού πλαισίου υπο το οποίο λειτουργούν οι θεσμοί στη χώρα.
Οι προβλέψεις του συντάγματος για πρόκληση εκλογών, σε περίπτωση μη εκλογής προέδρου με διευρυμένη πλειοψηφία(180) από το σώμα της Βουλής, και η αντίστοιχη πρόβλεψη για την εκλογή του με σχετική πλειοψηφία(151) από το νέο σώμα που προκύπτει από τις πρόωρες εκλογές, υπογραμμίζει αντί να αμβλύνει, την υποκριτική και τακτικίστικη χρήση του προεδρικού θεσμού, σε ταπεινά πολιτικάντικα τερτίπια.
Το σύνταγμά μας προβλέπει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες για λόγους εθνικής σημασίας, κάτι που έχει "γίνει λάστιχο" για να εξυπηρετηθούν κομματικές στρατηγικές. Ατυχώς, αυτή η πρόνοια, δεν υπάρχει για περιπτώσεις που το αντίστροφο (δηλαδή η πρόωρη εκλογική διαδικασία) θα μπορούσε να είναι καταστροφικό για τη χώρα.
Όταν προκαλούνται εκλογές "περί όνου σκιάς", δηλαδή για την επιλογή του προσώπου που θα "υπηρετήσει" μια θέση απολύτως διακοσμητική, τότε καταστρατηγείται το πνεύμα του Συντάγματος -για καταφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία μόνο για λόγους εθνικής σημασίας- και θέτει τη χώρα σε κίνδυνο. Αυτή η αντίστιξη μεταξύ του "κρίσιμου" και του "αδιάφορου" που όμως αντιμετωπίζονται με το ίδιο "εργαλείο" (τις εκλογές), είναι από μόνη της αμφισβιτούμενης σύνεσης.
Οι πιθανές εκλογές του Μαρτίου 2015, είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για το πολιτικό προσωπικό, να "δεί" μέσα από την στρέβλωση αυτή, την ανάγκη μεταβολής της αντιπαραγωγικής πρόβλεψής του και με ωριμότητα να ξεκινήσει τη συζήτηση για την άρση της.
Από τότε, πολλά από τα "κληροδοτήματά" του -που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν κατακτήσεις- έχουν αποδομηθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο για τη χρησιμότητα, τη σκοπιμότητα και την αποτελεσματικότητά τους, κυρίως διότι βασίζονταν σε ιδεοληψίες της εποχής, οι οποίες συνδιαμόρφωσαν τις συνθήκες που οδήγησαν τη χώρα στην πτώχευση και την ένταξή της στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης και τη διεθνή εποπτεία.
Το πολιτικό σκηνικό έχει μεταβληθεί άρδην και ο κατακερματισμός της πολιτικής ζωής (όπως και στη γειτονική Ιταλία) ήρθε με την κατάρρευση της πολιτικής νομιμοποίησης της παραδοσιακής πολιτικής σκηνής και ιδιαίτερα της κεντροαριστεράς μέσα από τις αμαρτίες της.
Δεν είναι καθόλου βέβαιο, ότι η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, πρίν την ολοκλήρωση της 4ετίας μιας κυβερνητικής θητείας και η καταφυγή στην λαϊκή ετυμηγορία, βοήθησε τον τόπο, οποτεδήποτε κι αν αυτό έγινε. Είναι πρόδηλο ότι η σημερινή κατάσταση της χώρας είναι αποτέλεσμα ΚΑΙ του νομικού πλαισίου υπο το οποίο λειτουργούν οι θεσμοί στη χώρα.
Οι προβλέψεις του συντάγματος για πρόκληση εκλογών, σε περίπτωση μη εκλογής προέδρου με διευρυμένη πλειοψηφία(180) από το σώμα της Βουλής, και η αντίστοιχη πρόβλεψη για την εκλογή του με σχετική πλειοψηφία(151) από το νέο σώμα που προκύπτει από τις πρόωρες εκλογές, υπογραμμίζει αντί να αμβλύνει, την υποκριτική και τακτικίστικη χρήση του προεδρικού θεσμού, σε ταπεινά πολιτικάντικα τερτίπια.
Το σύνταγμά μας προβλέπει την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες για λόγους εθνικής σημασίας, κάτι που έχει "γίνει λάστιχο" για να εξυπηρετηθούν κομματικές στρατηγικές. Ατυχώς, αυτή η πρόνοια, δεν υπάρχει για περιπτώσεις που το αντίστροφο (δηλαδή η πρόωρη εκλογική διαδικασία) θα μπορούσε να είναι καταστροφικό για τη χώρα.
Όταν προκαλούνται εκλογές "περί όνου σκιάς", δηλαδή για την επιλογή του προσώπου που θα "υπηρετήσει" μια θέση απολύτως διακοσμητική, τότε καταστρατηγείται το πνεύμα του Συντάγματος -για καταφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία μόνο για λόγους εθνικής σημασίας- και θέτει τη χώρα σε κίνδυνο. Αυτή η αντίστιξη μεταξύ του "κρίσιμου" και του "αδιάφορου" που όμως αντιμετωπίζονται με το ίδιο "εργαλείο" (τις εκλογές), είναι από μόνη της αμφισβιτούμενης σύνεσης.
Οι πιθανές εκλογές του Μαρτίου 2015, είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για το πολιτικό προσωπικό, να "δεί" μέσα από την στρέβλωση αυτή, την ανάγκη μεταβολής της αντιπαραγωγικής πρόβλεψής του και με ωριμότητα να ξεκινήσει τη συζήτηση για την άρση της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου