Να μετρηθούμε βρε παιδιά, να μετρηθούμε...

Το 2004, είχαμε εκλογές και ο νικητής των εκλογών κος Κωστάκης Καραμανλής, ως σημαιοφόρος της επανίδρυσης του κράτους θα έκανε πολλά για τον περιορισμό και τη σπατάλη στο δημόσιο. Ο απαίδευτος και μικρόνους Ελληνικός λαός, δε διέκρινε ότι η ικανότητα στο διοικείν δεν είναι κληρονομικό χάρισμα από θείους. 

Και έτσι επί του ανιψιού, όχι μόνο δε μίκρυνε το κράτος, αλλά μεγάλωσε τόσο που τα δις του δημοσίου τομέα, μεγεθύνθηκαν σε ποσοστό 40% σε 6 χρόνια. Και ο χρόνος κύλησε και ο -μην ξεχνιόμαστε απαίδευτος και μικρόνους - Ελληνικός λαός, εμπιστεύθηκε ένα άλλο δυνατό DNA της πολιτικής ζωής. Αυτή τη φορά, το σπέρμα του Ανδρέα, αποφασίστηκε να αναλάβει να "μοιράσει τα λεφτά που υπήρχαν".

Και ο χρόνος ξανακύλησε, μόνο που η κίνησή του ήταν προς τα πίσω κι όχι προς τα μπρός. Ήταν προς την κατεύθυνση της διόρθωσης και της τιμωρίας. Γιατί πόσο πιό σκληρή μπορεί να είναι η ζωή από το να σου λέει ότι είσαι μια αποτυχημένη κοινωνία; Και ήρθαν οι ξένοι, οι κακοί. Αυτοί οι "ληστές" οι δανειστές.

Μία από τις πολλές απαιτήσεις αυτών των "ελεεινών" των τροϊκανών που μας "ρουφάνε το αίμα", ήταν να μετρηθούμε. Να ξέρει το κράτος, ποιους πληρώνει, πόσο και γιατί; Οι εποχές της μακροημέρευσης των αριθμών χωρίς πάτο, έχει περάσει ανεπιστρεπτί, και πρέπει να "μετρηθούμε". Και τότε είναι που τα πολιτικά μας φυντάνια κοιτάζονταν αμήχανα. Πόσοι είναι ρε παιδιά οι Δ.Υ., πόσοι οι συνταξιούχοι, πόσο κοστίζουν οι γιατροί, οι ενέσεις, οι δάσκαλοι. Πόσοι είναι; Πού; Κενό. Το απλανές βλέμμα του βλαμμένου. 

Έτσι "έκατσε" και μετρηθήκαμε. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. 

Έλα μου όμως που δε μετρηθήκαμε παντού. Υπάρχουν κι αλλού "σκοτεινά σημεία" που έλεγε και ο καθηγητής μας της στατιστικής.

Στις εκλογές που έγιναν για την αυτοδιοίκηση πρίν λίγες μέρες, είχαμε την επανάληψη αποτυχίας των δημοσκοπήσεων να προβλέψουν την συμπεριφορά του κοινού. Με αποκορύφωμα, την αποτυχία των exit polls. Εκεί πιά, η αποτελεσματικότητα των δικαιολογιών ελαττώνεται και οι απαντήσεις πρέπει να είναι πειστικές. Προσωπικά έχω τοποθετηθεί και έχω ζητήσει την απαγόρευση δημοσίευσης δημοσκοπήσεων καθ οιονδήποτε τρόπο. Αυτοί που θα τις παραγγέλνουν -γιατί πάντα χρειάζονται στα πολιτικά επιτελεία- θα εγγράφονται σε μητρώο και οι διαρροές θα κοστίζουν σε χρήμα με τσουχτερά πρόστιμα. Κύρια αιτία αυτής της θέσης μου είναι ότι τα δημοσιευμένα αποτελέσματα αποτελούν και χρησιμοποιούνται περισσότερο ως παράγοντες επηρεασμού των ψηφοφόρων και λιγότερο ως εργαλεία καταγραφής των απόψεών τους.  Αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση.

Όμως αυτή η αποτυχία των δημοσκόπων να ανταποκριθούν στον "εμπορικό" τους ρόλο, οδήγησε τον πολιτικό προϊστάμενο του ΥΠ.ΕΣ. σε ένα "πολιτικό" ατόπημα. 

Είναι να απορεί κανείς πώς ο υπουργός εσωτερικών κος Μιχελάκης είχε το θράσος να «βάλει χέρι» στους δημοσκόπους για τα exit polls, όταν αυτός και το υπουργείο του δεν ξέρουν πόσοι πραγματικά είναι το εκλογικό σώμα. Και εξηγούμαι:

Υποτίθεται ότι κατά το ΥΠ.ΕΣ., εκλογείς είναι τα 9.871.733 των εγγεγραμμένων.
Ας κάνουμε την παραδοχή ότι ο πληθυσμός –από την τελευταία απογραφή του 2011- δε μίκρυνε ή και αν μίκρυνε είναι τόσο οριακή η μεταβολή του, που δε μπορεί να αλλάξει τα συμπεράσματα

Από ένα άλλο κρατικό «μαγαζί» συνευθύνης του κου Μιχελάκη (την ΕΛ.ΣΤΑΤ.), μαθαίνουμε ότι το 2011 υπήρχαν στη χώρα 9.903.268 νόμιμοι κάτοικοι όλων των ηλικιών. Μαζί τα νεογέννητα και οι παπουδογιαγιάδες.
Τα απογραφέντα νόμιμα μέλη της χώρας από 0-18 ετών ήταν τότε (το 2011) 2.393.003. Άτομα που δεν έχουν δικαίωμα ψήφου. Σωστά; Σωστά!

Έχουμε δηλαδή 2,4εκ Έλληνες που δεν μπορούν, δεν δικαιούνται να ψηφίσουν. Ήτοι, με απλή αφαίρεση από τον νόμιμο πληθυσμό προκύπτει ότι οι πραγματικά κατέχοντες δικαίωμα ψήφου είναι 7,5εκ άτομα. (9.9-2,4) Από αυτούς δε, πήγαν και ψήφισαν τα 5,97εκ πολίτες.

Δηλαδή κε υπουργέ , τα στοιχεία του υπουργείου σας είναι με απόκλιση 24%. Δε μπορείτε να "παντρέψεις" τον πληθυσμό με τους εγγεγραμένους. Δηλαδή, εκεί που δεν υπήρχαν τροϊκανοί, δε ξέρετε πού πάν' τα τέσσερα. Και έχετε το θράσος να μιλάτε στους δημοσκόπους που βασίζουν τη δουλειά τους, στη δήλωση του κάθε εξερχόμενου του εκλογικού τμήματος;

Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται ότι το θράσος του πολιτικού προσωπικού ξεχειλίζει. 

Κύριε υπουργέ, κοίτα να μάθεις πόσοι είμαστε σε αυτό τον τόπο που δικαιούμαστε ψήφου και μετά "επέκρινε" όσο θές, όποιον θεωρείς ανεπαρκή. Όσο τον συναγωνίζεσαι με εξαιρετική επιτυχία, καλό θα ήταν να σιωπάς.

Last but not least: Γιατί το πολιτικό προσωπικό «κλαίει πάνω απ’ το χυμένο γάλα»; Γιατί στήνονται καμπάνιες αντιστροφής της apolitic (υποτίθεται) στάσης των Ελλήνων, αφού μιλάμε για μια πραγματική αποχή της τάξης του 20%; (5,97εκ/7,5εκ=80% συμμετοχή) 

Αν λάβει δε κανείς υπ όψιν του ότι στα 2/3 των δήμων θα επαναληφθούν οι εκλογές και ότι ο δεύτερος γύρος είναι «παντρεμένος» με τις Ευρωεκλογές, κάτι που υποχρεώνει τους πολίτες σε διπλά έξοδα μετακίνησης για τις ιδιαίτερες πατρίδες τους, τότε μάλλον θα πρέπει να πανηγυρίζουν για το επίπεδο της αποχής.
Προφανώς δεν είμαι ευφυέστερος των πολιτικών μας. Άρα, γιατί τέτοια υποκρισία; Γιατί τέτοια έλλειψη κοινής λογικής;

Ευρωεκλογές 2014: Σταμάτα να σκέπτεσαι.

Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές για την Ευρωβουλή. Και ως πολίτης έχεις πολλές, πάρα πολλές επιλογές. Όμως καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι έχεις κάθε λόγο να το βάλεις σε κλήρωση, παρά να επιλέξεις, Γιατί ότι κι αν επιλέξεις, πάντα θα αισθάνεσαι ένοχος για την επιλογή σου.

• Σκέπτεσαι να ψηφίσεις ΔΗΜΑΡ, γιατί θές να έχεις μια συνετή φωνή που να διεκδικεί. Και μετά σκέπτεσαι ότι η «συνετή φωνή» συνεχίζει να αποδέχεται την κα Ρεπούση ως προβεβλημένο στέλεχός της, ενώ απεχώρησε από την Κυβέρνηση με αφορμή την ΕΡΤ. Λές και η «εκκαθάριση της κόπρου του Αυγείου», μπορούσε να γίνει με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Και μετά σκέπτεσαι ότι το μέτρο για να εκλεγεί ένας Ευρωβουλευτής είναι 3-35% και λές, άσε καλύτερα να ψηφίσω κάτι άλλο που δε θα πάει «χαμένο».
• Σκέπτεσαι ότι θα ήθελες στην Ευρώπη να ενισχύσεις τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές για να μην ξεσαλώσουν τα lobbies… και μετά σκέπτεσαι ότι για να το κάνεις αυτό πρέπει να ψηφίσεις Ελιά. Δηλαδή ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή αυτούς που ακόμα δε ζήτησαν δημόσια και επίσημα συγνώμη για το πέρασμα του ιδρυτή τους από την πολιτική ζωή. Δηλαδή, αυτόν που σε εκβιάζει ότι ή θα είναι κι αυτός στην «κουτάλα», ή να μην είναι κανένας. Κάτι σαν «ρε, άμα πεθάνω εγώ, φούρνος να μην καπνίσει». Μάλλον δεν κατάλαβαν τίποτα για το πόσο κακό έχουν κάνει στη χώρα και ετοιμάζονται να "χύσουν την καρδάρα με το γάλα».
• Σκέπτεσαι να εξετάσεις τον ΣΥΡΙΖΑ για να «πεις» στην Ευρώπη ότι θές περισσότερη δημοκρατία και μεγαλύτερη «έγνοια» για τον άνθρωπο παρά για τα «νούμερα». Και έρχεται ο Αλέξης, και σου λέει ότι αν το κάνεις, θα ρίξω την κυβέρνηση. Και σε πιάνεις σύγκρυο. Γιατί έχεις δεί και άλλες ευρωπαϊκές χώρες να έχουν πτωχεύσει -αυτές εκτός €- και ξέρεις ότι ζούν στη 10ετία του '60. Βλέπε Ρουμανία. Και σκέπτεσαι: Ρε λες να το εννοεί ή κάνει τα πάντα για να μην εκλεγεί και να είναι πάντα στη φυσική του θέση; Στις «καταλήψεις». Άσ' το καλύτερα.
• Σκέπτεσαι να ψηφίσεις ΠΟΤΑΜΙ μια και υποτίθεται ότι αυτοί είναι πολιτικοποιημένοι απλοί πολίτες. Σάρξ εκ της σαρκός σου. Δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Μα και πάλι αυτό το επιχείρημα φτάνει; Δεδομένου ότι τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό δεν έχουν σε υπόληψη το ευρωκοινοβούλιο, το 95% των ψηφοδελτίων των κομμάτων είναι από μη επαγγελματίες της πολιτικής. Απ’ την άλλη δεν είναι ξεκάθαρο τι μας λέει. Πώς είναι δυνατό να συζητά και με τους Σοσιαλιστές και με τους Φιλελευθέρους; Δηλαδή και με τον «Ανδριανόπουλο» και με τον «Παπανδρέου»; Αυτή η ασάφεια και ο εμαρφροδιτισμός μου κάνει πολύ πολιτικάντικη προσέγγιση. Να μην ενοχλήσουμε κανέναν. Ε όχι ρε παιδιά, ακόμα δεν αρχίσατε!
• Σκέπτεσαι ότι οι Φιλελεύθεροι στην Ευρώπη, «έχουν κάτι να πούν». Αυτό όμως προϋποθέτει ότι πρέπει να ψηφίσεις Δράση. Και ενώ αισθάνεσαι ότι στην πλειοψηφία των θέσεών τους, "μιλάει" η κοινή λογική, επίσης αισθάνεσαι ότι αν ήσαν στην Αμερική, θα ήσαν πολέμιοι του προγράμματος υγείας του Ομπάμα. Και αυτό σε τρομάζει.
• Σκέπτεσαι να αποδεχθείς την επιχειρηματολογία της ΝΔ ότι τα κατάφερε να μπούμε στο σωστό δρόμο. Ότι έχουμε ακόμα δουλειά, αλλά βλέπουμε το φώς στο βάθος του τούνελ. Και το ξανασκέπτεσαι. Ποιόν; Αυτόν που επειδή δεν είχε κάνει όσα έπρεπε να έχει κάνει στο χρόνο που έπρεπε, έκλεισε τις Δημ.Αστυνομίες σε όλη τη χώρα εν μια νυκτοί. Αυτόν που πρίν 20μέρες έβαλε τον Ζαγορίτη για Συνήγορο του Πολίτη; Αυτόν που με την πιο παλαιοκομματική λογική κάνει εξαγγελίες -4μέρες πρίν τις Ευρωεκλογές- αναπτυξιακού νόμου για μισό εκατομμύριο θέσεις εργασίας; Έχεις δεί τα ονόματα που αποτυπώνουν το πολιτικό περιεχόμενο της λίστα των Ευρωβουλευτών της ΝΔ; Από Ακροδεξιούς και αποτυχημένους εκδότες που πάνε να «τη γλυτώσουν», μέχρι «παιδιά» του κομματικού/οικογενειακού σωλήνα και δημοσιογραφίσκες-πολιτευτές.

Σκέπτεσαι ότι θα ήθελες να ψηφίσεις αυτούς που προωθούν την βαθύτερη ένωση γιατί η Ευρώπη όπως είναι ημι-παράλυτη. Μόνο μπροστά μπορεί να πάει. Πίσω, είναι μόνο η διάσπαση. Αλλά δεν ξέρεις ποιος πραγματικά θέλει «περισσότερη» Ευρώπη. Βλέπεις, στην Ελλάδα κάνουμε εσωτερικό δημοψήφισμα για τα μνημόνια. Δεν ψηφίσουμε για την Ευρώπη.
Που αν καταψηφιστεί η κυβέρνηση, θα ρισκάρουμε να έχουμε κυβέρνηση, από κόμμα, που δεν έχει συμφωνήσει στο εσωτερικό του, αν θα μείνουμε στην Ευρώπη/Ευρώ. Και κάνει κάθε προσπάθεια να με «χωσει» στην αγκαλιά του Αντωνάκη.

Μάλλον το σύνθημα είναι...σταμάτα να σκέπτεσαι!!!