"Φιλότιμο" εναντίον "τί με νοιάζει". Η πικρή αλήθεια!!!

Έλληνες. Κάποιοι λένε ότι είμαστε ο μόνος λαός με λέξη σαν το "φιλότιμο" στο λεξιλόγιό μας. 

Εγώ νομίζω ότι το φιλότιμο μπορεί να αντιπροσώπευε τον Έλληνα μέχρι και τη δεκαετία του '70, το πολύ. Μετά έγινε ο λαός του "Τί με νοιάζει;". Με αυτό ως μέτρο, κυκλοφορούμε ανάμεσα στους άλλους συνέλληνες. Με αυτό οδηγούμε, συναλλασόμαστε, ψηφίζουμε, "μετράμε" τον κόσμο γύρο μας, και αυτό είναι το dna της στάσης μας απέναντι στον κόσμο που μας περιβάλει. Είχα τη διαστροφή να συγκεντώσω τα "τί με νοιάζει" που άκουσα-ένιωσα-συνάντησα από ανθρώπους που βρέθηκαν γύρω μου. Από το δρόμο και το super market, μέχρι τη δουλειά και τις οικογενειακές ή φιλικές συμμαζώξεις τις τελευταίες 5ημέρες. Τα αποκρυστάλλωσα σε φράσεις με το "τι με νοιάζει" ως δομικό στοιχείο -άμεσο ή έμμεσο- του συλλογισμού των συμπατριωτών μου και σας το "χαρίζω".

Τί με νοιάζει που δεν μειώνεται η ανεργία; Είμαι άνεργος εγώ ;
Τί με νοιάζει που θα αυξηθεί το εισητήριο των αστικων συγκοινωνιών; Σαν πως εγώ δεν είμαι συνειδητά λαθρεπιβάτης;
Τί με νοιάζει που το ασφαλιστικό σύστημα δε "βγαίνει"; Εγώ στα 54, δεν ειμαι ήδη συνταξιούχος;
Τί με νοιάζει που εδώ απαγορεύεται το παρκάρισμα; Άμα κάνω τη δουλειά μου όπως με βολεύει, τί με νοιάζει η μαμά με το καροτσάκι ή ο παππούς που θα κατέβει στο δρόμο;
Τί με νοιάζει που θα εμποδίσω τους πεζούς; Εγώ θα κατέβω στο δρόμο;
Τί με νοιάζει που βρωμίζω τον τόπο πετώντας τα σκουπίδια μου έξω απ' τον κάδο; Σκουπιδιάρης είμαι; 
Τί με νοιάζει που μηδενίστηκε η αξία των Ελληνικών Τραπεζών; Έχω εγώ τράπεζα;
Τί με νοιάζει που που δεν έρχονται επενδύσεις; Θα βάλω εγώ κάτι στην τσέπη μου;
Τί με νοιάζει που οι μαθητές μου δεν καταλαβαίνουν τί λέω, όπως το λεω; Εγώ πώς θα κάνω ιδιαίτερα;
Τί με νοιάζει που υπερφορολογούνται οι επιχειρήσεις; Έχω εγώ επιχείρηση;
Τί με νοιάζει που ο υδραυλικός μου, δεν μου κόβει απόδειξη; Εγώ δε θα γλυτώσω ένα δεκάευρω;
Τί με νοιάζει που τα γήπεδα έχουν γεμίσει αλήτες που σπάνε ότι βρούν μπροστά τους; Μένω εγώ κοντά σε γήπεδο;
Τί με νοιάζει εμένα που εμείς οι 200 κλείσαμε τους δρόμους; Αν απεργώ εγώ, κανένας να μην παει ήρεμα στη δουλειά του.
Τί με νοιάζει εμένα αν χάσεις το εξάμηνό σου; Εμένα με νοιάζει πότε θα πάρω πτυχίο;

Τί με νοιάζει που κάτι "ανθέλληνες" πιστεύουν οτι οι Έλληνες είμαστε ένας ελεεινός λαός; Εμείς είμαστε οι καλύτεροι του κόσμου! Έτσι δεν είναι;

To 3o μνημόνιο είναι πολύ χρήσιμο.

Το σύνολο του συστημικού κόσμου (πολιτικό προσωπικό, ΜΜΕ) επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ επειδή όπως λένε, το μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θα είναι -όπως λένε- το χειρότερο και πιο "βαρύ" μνημόνιο από τα δύο που προηγήθηκαν.

Το παλαιό κομματικό προσωπικό -δεν τολμώ να το χαρακτηρίσω πολιτικό, αυτό απαιτεί άλλο επίπεδο επιδόσεων- μην έχοντας επιτελέσει ουσιαστικά και σε βάθος ούτε τον μνημονιακό του ρόλο για βαθιές και ποιοτικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος και την κοινωνία, μέμφεται την κυβέρνηση γιατί θα κληθεί να υλοποιήσει σε χρόνο dt (που λέγαμε στη φυσική) αυτά που εκείνοι δεν έκαναν σε 5χρόνια.

Και προφανώς, αντί να κατηγορούν τους εαυτούς τους για το ότι αντί μεταρρυθμίσεων (αναδιάρθρωση της κρατικής μηχανής, εμβάθυνση και διεύρυνση του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, απελευθέρωση αγορών, αποκρατικοποιήσεις/ιδιωτικοποιήσεις, κλπ),  προτιμούσαν περικοπές θέσεων εργασίας και μισθών. Έτσι έριχναν νερό στο μύλο των αντιμνημονιακών κομμάτων τα οποία και στο τέλος, κατέστησαν...κυβέρνηση της χώρας.

Αν όμως έκαναν ουσιώδη αυτοκριτική και είχαν συνείδηση των δεινών που έφεραν στη χώρα οι πράσινοι και γαλάζιοι στρατοί, προ και κατά τα μνημονικά χρόνια, τώρα, αντί να κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ για το 3ο μνημόνιο, θα έπρεπε να λένε, ότι είναι ΔΙΚΗ τους η ΕΥΘΥΝΗ, που ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΦΑΝΗ, που ισχύουν σε όλες τα δυτικού τύπου κράτη που προοδεύουν, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 5 ΧΡΟΝΙΑ.

Το 3ο μνημόνιο δεν είναι ούτε απεχθέστερο, ούτε σκληρότερο, ούτε πιό συνθληπτικό από τα προηγούμενα. Είναι το φυσικό επακόλουθο δύο παραμέτρων. Της προκλητικά ανεπαρκούς εφαρμογής των δύο προηγούμενων και της 6μηνης "περήφανης διαπραγμάτευσης".

Ονοματίζουμε με όλους τους δυνατούς όρους που μας παρέχει η -πλούσια- Ελληνική γλώσσα το νέο μνημόνιο, ενώ θα έπρεπε να έχουμε μόνοι μας αντιμετωπίσει θέματα που σχετίζονται με 

• την ανεξαρτησία της ΕΛΣΤΑΤ, 
• τη διεύρυνσης της φορολογικής βάσης, 
• τον ορθολογισμό της λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, 
• την κατάργηση των "ώριμων συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων" σε 50άρηδες και 55άρηδες, 
• την επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης 
• το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων
• τον εκλογίκευση της διαδικασίας προκήρυξης απεργίας (50%+1)
• κλπ

Όλα αυτά, οι παλαιοκομματικοί φορείς της πολιτικής στην Ελλάδα, τα βλέπουν ως επονείδιστα, ως αποικιοκρατικά, ως σκληρά, αντί να χαίρονται που κάποιος ξένος, μας τα επιβάλει ως προφανή, ως λογικά, ως αυτονόητα, μπάς και μπορέσουμε ποτέ να σταθούμε στα πόδια μας. 

Με αυτούς τους πολιτικούς ταγούς (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ, Χ.ΑΥΓΗ, ΔΗΜΑΡ, ΚΚΕ) που χρησιμοποιούν αυτή τη γλώσσα για το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ, η χώρα δεν έχει ελπίδα να ανανήψει. Η μεταρρύθμιση είναι για αυτούς ένα εφιαλτικό σενάριο. Η Σισύφειος τιμωρία, στην πλήρη της εφαρμογή στην νεότερη πολιτική ιστορία της χώρας. Αν δεν βρούμε τρόπο να σταθεροποιήσουμε τον βράχο στην κορυφή, θα καλούμαστε διαρκώς να επιτελούμε ένα αντιπαραγωγικό έργο, κάθε φορά και πιό κουρασμένοι. Οι μεταρρυθμίσεις είναι αυτά τα «στηρίγματα».

Το παλαιό πολιτικό προσωπικό(αυτό που είναι ο φυσικός και ηθικός αυτουργός της κατάστασης που οδήγησε τη χώρα στα μνημόνια) και αυτό που διαχειρίστηκε την επούλωση των πληγών που έφεραν στην χώρα οι προ-μνημονιακές πολιτικές, αναγνωρίζεται πλέον με τη στάση που τηρεί σε αυτό, το τρίτο μνημόνιο.

Όσο σκληρότερα μιλά για αυτό, τόσο πιό ένοχο είναι για την ατελή εφαρμογή των δύο προηγούμενων μνημονίων. Και εξ αυτού, τo 3o μνημόνιο είναι πολύ χρήσιμο στη διαδικασία αναγνώρισης αυτών των πολιτικών υποκειμένων και στη επίρριψη ευθυνών.

Η απεμπλοκή των εκλογέων από τους πολιτικούς σχηματισμούς με αυτή τη στάση, είναι κρίσιμη, ενώ είναι δομική προϋπόθεση για την πραγματική και ουσιαστική έξοδό μας από την πραγματική και ουσιαστική μας κρίση.

Prior Actions instead of Common Sense.

Έχει γίνει μεγάλη κουβέντα για το πόσο εκβιαστικά και πόσο καταστροφικά είναι τα μέτρα που προβλέπονται από το ΜνημόνιοΙΙΙ.

Έχει προβληθεί κατά κόρον ότι αυτά τα μέτρα είναι καταστροφικά και αυτό υποστηρίζουν και μεγάλοι διεθνούς φήμης οικονομολόγοι.

Έχει περίπου θεωρηθεί ότι πρόκειται περί πραξικοπήματος, και στο πνεύμα και στο γράμμα του.

Έχει δαιμονοποιηθεί και περίπου εμφανίζεται ως το τέλος της χώρας.

Η προσωπική εκτίμηση του γράφοντος είναι ότι το ΜνημόνιοΙΙΙ, περιέχει σειρά προβλέψεων που θα έπρεπε να έχουν υλοποιηθεί από το 2010. Φτάσαμε 5χρόνια μετά να συζητάμε για το προφανές. Να υλοποιήσουμε αυτά που υπογράψαμε πρίν 5χρόνια. Μέσα από τις δικές μας παλινωδίες και καθυστερήσεις, κερδίσαμε... το να έχουμε χάσει πολύ ουσιαστικό και παραγωγικό χρόνο. 

Χάσαμε το να έχουμε μεταρρυθμίσει το κράτος μας σε μια κατεύθυνση που να εξασφαλίζεται η αποφυγή τέτοιων φαινομένων στο μέλλον. Το μόνο που κάναμε 5χρόνια τώρα είναι απλά να περιορίζουμε τις «θερμίδες» της «δίαιτάς» μας. Ενώ θα έπρεπε να έχουμε αλλάξει την ίδια τη δίαιτα. Το βαθύτερο και ουσιαστικό πρόβλημά μας ήταν στην ποιότητα και τη «θερμιδική αξία» της δίαιτας και όχι στις «θερμίδες» αυτές καθαυτές.  

Έτσι πράγματα αυτονόητα…κοινής λογικής, για όλο τον υπόλοιπο κόσμο, αποτελούν αντικείμενο των προαπαιτουμένων. Ιδού λοιπόν μια αποτίμηση-σχολιασμός, σύνδεσης των προαπαιτούμενων με την κοινή λογική.

Διεύρυνση της φορολογικής βάσης

Common Sense: Δεν είναι κοινή λογική, το ότι πρέπει να μαζευτούν χρήματα από τη φοροδιαφυγή; Δεν πρέπει να διευρυνθεί η φορολογική βάση για να μην την πληρώνουν πάντα οι ίδιοι; Γιατί δεν έγινε 5χρόνια τώρα; Τι έγινε στους τελευταίους 5μήνες στην κατεύθυνση της πάταξής της; Τίποτα. Μια κυβέρνηση (ακόμα) που έχει και ιδεολογική αντιπαλότητα με τους έχοντες και κατέχοντες, δεν έκανε τίποτα. Γιατί να μας πιστέψουν οι δανειστές ότι μπορούν να την πατάξουμε;

Αποτέλεσμα; Prior Actions: Η μετακίνηση της πλειοψηφίας των αγαθών σε υψηλότερη κλίμακα ΦΠΑ για να συγκεντρωθούν πόροι που αλλιώς δεν θα ήταν εφικτό να εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία. Και τι λέει η συμφωνία; Ότι αν το Ελληνικό κράτος τα καταφέρει με την πάταξη της φοροδιαφυγής, προϊόντα και υπηρεσίες που μετατάχθηκαν σε υψηλότερους δείκτες, θα επανέλθουν εκεί που ήσαν.

Επιτάχυνση στην απονομή της δικαιοσύνης

Common Sense: Δεν είναι κοινή λογική, η δικαιοσύνη να επιλαμβάνεται υποθέσεων σε εύλογο χρόνο από τη στιγμή που οι αντίδικοι καταφεύγουν σε αυτή; Οι μακρές και ατέρμονες διαδικασίες αποτελούν μέρος του Ελληνικού Συστήματος απονομής δικαιοσύνης. Κάτι που δημιουργεί πεποίθηση ατιμωρησίας και επιβαρύνει το ήδη βαρύ σώμα της Ελληνικής κοινωνίας.

Αποτέλεσμα; Prior Actions: Μας επιβάλλεται άμετρα και ετσιθελικά, μια ατζέντα μεταρρυθμίσεων του δικονομικού κώδικα με μόνη οπτική την οικονομική του αποτελεσματικότητα.

Προστασία πρώτης Κατοικίας

Common Sense: Δεν είναι κοινή λογική, ο έχων ένα ικανοποιητικό ετήσιο οικογενειακό εισόδημα να μην προστατεύεται από μια γενική –και ως εκ τούτου ισοπεδωτική και ως εκ τούτου άδικη- αμνηστία της πρώτης κατοικίας του; Κάτι τέτοιο δημιουργεί στρεβλώσεις και βγαίνουν τα χειρότερα χαρακτηριστικά της φυλής. Όταν καλύπτεις τον μπαταχτσή, ποιο είναι το μήνυμα που στέλνεις στους συνεπείςς πολίτες;

Αποτέλεσμα; Prior Actions: Μας επιβάλλεται ότι ο έχων ετήσιο οικογενειακό εισόδημα (π.χ.) 50.000€ και άνω, και αντικειμενική αξία άνω των 200.000€ δεν θα προστατεύεται.

Βιωσιμότητα Ασφαλιστικού Συστήματος

Common Sense: Δεν είναι κοινή λογική, να επιδιώκεται η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος; 

Τι κάναμε τα 35 τελευταία χρόνια; Δημιουργούσαμε το πρόβλημα με συνταξιούχους των 50 και 55ετών. Και τι κάναμε τις 2-3φορές που κάποιος αρμόδιος υπουργός κινήθηκε στη σωστή κατεύθυνση; Το μόνο που δεν κάναμε, ήταν να τους θανατώσουμε δια λιθοβολισμού στο Σύνταγμα. Είναι δυνατόν ένας εργαζόμενος να εισπράττει σύνταξη για 35χρόνια; Είναι δυνατόν ποτέ αυτό το σύστημα να επιβιώσει; 

Κάναμε κάτι ουσιαστικό τα τελευταία 5χρόνια εκτός από το να περικόπτουμε συντάξεις; Όχι. Μόνο κόβαμε το μηνιαίο κόστος. Δεν μεταρρυθμίζαμε. 

Κάναμε κάτι τους τελευταίους 5μήνες στην κατεύθυνση του εξοθρολογισμού; Όχι. Ακόμα και τώρα, η πρότασή μας ήταν, οι Δ.Υ. να βγαίνουν στη σύνταξη στα 62 τους και οι ιδιωτικοί στα 67 έτη τους. Ήταν προφανές ότι δεν έχουμε καταλάβει τίποτα.

Αποτέλεσμα; Prior Actions: Μας επιβάλλεται άμεσα η νομοθέτηση μέτρων που καθιστούν την πρόωρη συνταξιοδότηση, οικονομικά ασύμφορη, ενώ παράλληλα μπαίνουμε στη συζήτηση για την δομική αλλαγή του συστήματος.

Ανεξαρτησία ΕΛ.ΣΤΑΤ.

Common Sense: Δεν είναι κοινή λογική ότι ο εποπτικός φορέας που θα μετράει τα μακροοικονομικά μεγέθη της οικονομίας δεν πρέπει να είναι εξαρτώμενος από την εκάστοτε κομματική εξουσία; Σάν 'πως αυτός ο αόρατος δεσμός μεταξύ της οδού Νίκης(Υπ.Οικ.) και της τότε Στατιστικής Υπηρεσίας, δεν στήριξε τον μύθο της υγιούς οικονομίας, που θα έμπαινε με το σπαθί της στην ΟΝΕ; Ο ίδιος αόρατος δεσμός δεν ήταν που έστελνε ψευδή στοιχεία για το έλλειμμα της Κεντρικής Κυβέρνησης επι Κώστα Καραμανλή και εμφάνιζε 3,5%, αντί του αληθούς 12%; Ακόμα και σήμερα οι παρεμβάσεις της εκτελεστικής εξουσίας δε υπάρχουν;

Αποτέλεσμα; Prior Actions: Μας επιβάλλεται άμεσα η διασφάλιση της πλήρους νομικής ανεξαρτησίας της ΕΛΣΤΑΤ.

Το τραπεζικό κεκτημένο της ΕΚΤ

Common Sense: Δεν είναι κοινή λογική ότι η Συνθήκη για τη Σταθερότητα του Χρηματοπιστωτικού Συστήματος της Ευρωζώνης (που μεταξύ άλλων προστατεύει τις καταθέσεις μέχρι του ποσού των 100χιλ €) θα γινόταν και Εθνικό κεκτημένο, όπως έχει ήδη γίνει στις υπόλοιπες χώρες του Ενιαίου νομίσματος;

Αποτέλεσμα; Prior Actions: Μας επιβάλλεται η άμεση έγκρισή του και από το Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Για όλα αυτά που αποτελούν προαπαιτούμενα για να μπούμε στο κυρίως «γεύμα» των μεταρρυθμίσεων, διερράγη η Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρωθυπουργός είναι έρμαιο της αντιπολίτευσης, και πολλά άλλα που αν δεν ζούσαμε τραγικές στιγμές, θα μπορούσαμε να γελάμε.

Είναι να απορεί κανείς, πως μπορεί να συνεννοηθεί ο κοινός νούς με αυτούς που θεωρούν τα παραπάνω -λίγο ως πολύ- «απ’ τον Άρη» όταν σε λίγο θα πρέπει να νομοθετηθούν και άλλα προφανή μέτρα, αλλά που αυτά έχουν να κάνουν και με τις ιδεολογικές αφετηρίες και τα μικροσυμφέροντα επιμέρους κοινωνικών και επαγγελματικών ομάδων. 

Πώς θα συμφωνήσουμε για θέματα όπως η απελευθέρωση αγορών για να περιοριστεί το κόστος των παρεχόμενων υπηρεσιών και προϊόντων, η αποκρατικοποίηση του διαχειριστή της Ηλεκτρικής Ενέργειας από τον εναγκαλισμό της ΔΕΗ, η δημιουργία δομών αξιολόγησης του προσωπικού του κράτους, η αποκομματικοποίηση του κλπ

Φοβάμαι πως όσο η κυρίαρχη, στην κοινωνία, αντίληψη περί του προφανούς, βρίσκεται σε τέτοια αντιδιαστολή με αυτό που κυριαρχεί ως προφανές σε όλο τον δυτικό κόσμο, θα έχουμε πάντα ανάγκη κάποιον «επιστάτη».

Έτσι θα επιβεβαιωθεί ότι για ακόμα μια φορά ζούμε Ιστορίες Ελληνικής Τρέλας. 

Ελλάδα: Το 3ο μνημόνιο ή "η καρκινοπαθής που σταμάτησε τη θεραπεία γιατί έπεφταν τα μαλλιά της".

Η Ελλάδα είναι μια καρκινοπαθής που επι πολλά χρόνια κάπνιζε και έπινε. Έκανε ΠΟΛΥ ανθυγιεινή ζωή (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ). Περνούσε ζωάρα(με δανεικά), αλλά δεν είχε αφήσει κατάχρηση(φοροδιαφυγή, διαπλοκή, πελατειακό κράτος κλπ) που δεν την έκανε. Και το απολάμβανε. Κάποια στιγμή, ο καρκίνος θα της «χτυπούσε την πόρτα».

Μπήκε λοιπόν σε πρόγραμμα χημικοθεραπειών και ακτινοβολιών. Το περίεργο είναι ότι οι γιατροί-φίλοι της που έκαναν μαζί τις καταχρήσεις, ανέλαβαν να την κουράρουν. Η θεραπεία την καταρράκωνε. Κάθε φορά που έκανε θεραπεία, έκανε εβδομάδες να συνέλθει. Σερνόταν. Πέσανε τα μαλλιά της(μισθοί-συντάξεις), αδυνάτισε…ένα σακί με κόκκαλα(συγχωνεύεις φορέων κλπ). Μετά από όλες τις θεραπείες και κάποια σκαμπανεβάσματα, άρχισε να αποδίδει καρπούς η θεραπεία. Πλέον δεν ήταν το ίδιο ωχρή(δεν έγινε ροδαλή, αλλά…) ενώ σίγα-σιγά άρχισε να βγαίνει για διασκέδαση(μη φανταστείτε πολλά πράγματα, ένα σινεμαδάκι και για κανεναν καφέ), μια και είχαν «επιστρέψει» και τα μαλλιά της και δεν ντρεπόταν.

Οι γιατροί επέμεναν ότι έπρεπε να κάνει και την τελευταία δόση της θεραπείας, μέχρι που οι συγγενείς(ΣΥΡΙΖΑ) της ξεσηκώθηκαν. Την έπεισαν ότι αυτό που έπρεπε να κάνει ήταν να «στείλει στο διάολο" τους γιατρούς(Τρόϊκα) του «Ιατρικού»(ΔΝΤ, ΕΚΤ κλπ) γιατί είναι κοράκια και τσαρλατάνοι. Και αντ’ αυτών να πάνε να συζητήσουν με εναλλακτικούς γιατρούς(Κίνα, Ρωσία Συμμαχία του Νότου). Η ασθενής, επείσθη. Και πήγε και «τα’χωσε» στους γιατρούς του Ιατρικού. Το ηθικό της ανέβηκε. Είχε πιά ένα αίσθημα απελευθέρωσης. Ενώ παράλληλα, δεν αισθανόταν κάτι να πηγαίνει κακά.

Όμως στην πραγματικότητα, όλοι οι δείκτες έδειχναν ραγδαία επιδείνωση. Όλοι οι παλιοί γνωστοί της οικογένειας (Αντιπολίτευση) έλεγαν ότι δεν πάει καλά και ότι πρέπει γρήγορα να μπει σε μια θεραπεία(να κλείσει η συμφωνία). Γρήγορα. Οι συγγενείς, τους κατηγορούσαν ότι αυτοί έφταιγαν που η ασθενής είχε περιέλθει στην κατάσταση αυτή, και ότι δε δικαιούνται να μιλάνε. Μαζί κάνανε τις καταχρήσεις και εκείνοι της έκαναν θεραπείες που την καταρράκωναν. Όμως –παράλληλα- κανένας από τους εναλλακτικούς γιατρούς δεν αναλάμβανε να την κουράρει.

Όσο περνούσε ο χρόνος η ασθενής μας άρχισε να χάνει τις δυνάμεις της. Άρχισαν πάλι φαινόμενα αδυναμίας(πληρωμή μισθών), διάρροιες(δόσεις σε ΔΝΤ, ΕΚΤ) που την ισοπέδωναν κλπ. Οι συγγενείς όμως επέμεναν να περιμένουν κάποιον από τους εναλλακτικούς γιατρούς να παρέμβει. Μόνο ευχές. 

Είδαν κι απόειδαν και πάνε να δούν τους γιατρούς στο «Ιατρικό». Αυτούς που τους είχαν πεί αρπακτικά και τσαρλατάνους. Οι γιατροί, προφανώς ενοχλημένοι –αλλά δε θέλανε να χάσουν τον πελάτη(να σκάσει το χρέος στα χέρια τους)- άρχισαν να ξανασυζητάνε το ενδεχόμενο να την ξαναναλάβουν. Όμως είπαν ότι πλέον για αρχή θα πρέπει να εισαχθεί για 1-2 εβδομάδες για την «φέρουν στα ίσια της»(προαπαιτούμενα), πρίν γυρίσει στο σπίτι. Οι συγγενείς, πάνω που θα συμφωνούσαν για τα νοσηλεία(πρόταση Γιουνκέρ) κατέληξαν ότι είναι σωστότερο να κάνουν οικογενειακό συμβούλιο(δημοψήφισμα).

Το μαθαίνουν αυτό οι γιατροί και τους λένε ότι μέχρι να αποφασίσετε τι θα κάνετε με την ασθενή δε σας συνταγογραφούμε τίποτα(ELA, Capital Controls). “Δε θα παίζουμε. Και κοιτάξτε…αν μας πείτε ότι δε σας κάνει η θεραπεία, μην σας ξαναδούμε εδώ. Εμείς τελειώσαμε μαζί σας”. Το οικογενειακό συμβούλιο έγινε και αποφάσισε να πούν στους γιατρούς ότι η θεραπεία δε γίνεται δεκτή. Εν τω μεταξύ, οι φίλοι της οικογένειας (φιλοευρωπαϊκά κόμματα) έχουν βγάλει φλίκτενες με τις ανοησίες της οικογένειας(ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ). Παρακαλάνε τους γιατρούς να δεχθούν την ασθενή παρά τις παλινωδίες της οικογένειας. Μην αφήσουν να χαθεί(πτώχευση, Grexit, Αλβανοποίηση) ένας άνθρωπος, επειδή οι συγγενείς είναι ανόητοι. Παράλληλα η ασθενής, είναι πιά με οξυγόνο.

Τελικά οι συγγενείς γυρίζουν και αφού συνειδητοποιούν (όχι όλοι, κάποιοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η θεραπεία είναι χειρότερη απ’ το θάνατο-Αριστερή πλατφόρμα & Lobby της Δραχμής) ότι «την χάνουν» από μέρα σε μέρα αν δεν την αναλάβει κάποια ομάδα γιατρών, αποδέχονται έκοντες-άκοντες να εφαρμόσουν τη θεραπεία που μέχρι προ μηνών «έβριζαν». Όλοι ξέρουν ότι η ασθενής, έκανε μια μεγάλη βουτιά και ότι θα πάρει πολύ χρόνο για να φτάσει εκεί που ήταν λίγους μήνες πρίν. Όλοι ελπίζουν να περάσει τον «κάβο», αλλά πλέον όλες οι εξετάσεις της είναι  τόσο κακές(επιχειρηματικότητα, δανεισμός, ρευστότητα, εισαγωγές πρώτων υλών) που κανείς δεν ξέρει αν τελικά θα τη γλυτώσει.

Καλή ψυχή πατριώτες.

Τί κι αν κερδίσεις όλες τις μάχες και χάσεις τον πόλεμο;

Από το 2010 που ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε την προσφυγή της χώρας στο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης(ESM) και το Δ.Ν.Τ.(IMF), οι Ελληνικές Κυβερνήσεις και δια αυτών οι υπουργοί οικονομικών, έκαναν το ελάχιστο για να τηρήσουν τα υπεσχημένα των Μνημονίων. Οι εφαρμοστικοί νόμοι ή κατατίθονταν προς ψήφιση στο παρα 5 και εφαρμόζονταν από ένα στην -πραγματικότητα- αντιμνημονιακό πολιτικό προσωπικό ή -ακόμα χειρότερα- δεν εφαρμόζονταν ούτε στον τύπο, ούτε στην ουσία τους.

Σε καμία στιγμή των 5 χρόνων, δεν υπηρετήθηκε το πνεύμα των μνημονίων. Που δεν ήταν άλλο από την ουσιαστική και δομική αλλαγή του κράτους σε ένα κανονικό, ευνομούμενο, Ευρωπαϊκών προδιαγραφών νομικό υποκείμενο, που θα υπάρχει για να υπηρετεί τους πολίτες του και όχι για να το υπηρετούν αυτοί, μέχρι της τελικής πτώσεώς τους.

Πώς να αποκωδικοποιήσει κανείς ότι αντί να τα έχουμε εφαρμόσει μόνοι μας από πρίν, υποχρεωθήκαμε να προχωρήσουμε στην υλοποίησή τους μόνο κατόπιν ασφυκτικών πιέσεων. Ιδού μια ενδεικτική λίστα μέτρων που μας υποχρέωσαν να:

• Μετρήσουμε το πόσοι υπηρετούν στο Δημόσιο Τομέα και τα συνδεδεμένα με αυτό Ν.Π.Δ.Δ. ή Α.Ε.
• Καταγράψουμε τους νεκρούς συνταξιούχους μας, και όσους λαμβάνουν διπλές και τριπλές συντάξεις από ένα -καταρρέον- ασφαλιστικό σύστημα.
• "Ανακαλύψουμε" το διπλογραφικό σύστημα σε όλες τις κρατικές προμήθειες.
• Καταργήσουμε/συγχωνεύσουμε 10άδες αν όχι εκατοντάδες διπλοκαλυπτώμενες υπηρεσίες, το κοινωνικό αποτύπωμα των οποίων ήταν μηδενικό.
• Νοικοκυρέψουμε τα οικονομικά των δήμων και των θυγατρικών τους, που το μόνο που έκαναν ήταν να αποτελούν εργαλεία επανεκλογής των τοπικών "αρχόντων".
• Αυτονομήσουμε από την εκάστοτε πολιτική (βλέπε κομματική) εξουσία φορείς που εξασφαλίζουν τη συνέχεια στο κράτος (βλέπε Γ.Γ. Δημοσίων εσόδων ή την Στατιστική αρχή)
• Αποδεχόμαστε τις εισηγητικές εκθέσεις Ανεξαρτητων Αρχών, όπως του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ.α.

Ατυχώς, τα παραπάνω είναι μόνο ελάχιστο δείγμα των όσων υλοποιήθηκαν κατόπιν εκβιαστικών διλλημάτων από την τρόικα με επιβράβευση την "απελευθέρωση" μιας δόσης.

Η κυρίαρχη αντίληψη του πολιτικού προσωπικού ήταν της ελάσσονος προσπάθειας στην ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων, ακριβώς επειδή θεωρούνταν μέτρα "εισαγώμενα" και ως εκ τούτου, πέρα και έξω από την πολιτική κουλτούρα των πολιτικών μας, αλλά και του λαού, που τις υποδεχόταν ως πράξεις επιβολής ενός "στρατού κατοχής" και όχι ως νίκη της κοινής λογικής.

Οι κουτοπόνηροι Ελληναράδες, μόλις οι "κουτόφρακοι" γύριζαν την πλάτη τους -σαν τα μαθητούδια του δημοτικού που "ξεσαλώνουν", μόλις φύγει ο δάσκαλος απ' την τάξη- ακυρώναμε στην πράξη τις θετικές επιπτώσεις κάθε μέτρου, είτε μέσα από την ανεπαρκή εφαρμογή του, είτε μέσα από την απόλυτη και εν τοις πράγμασι ακύρωσή τους. Υποτίθεται ότι έτσι κερδίζαμε μια μάχη οπισθοφυλακών. Την οποία "πουλούσαν" οι πολιτικοί μας στην κομματική τους πελατεία, για να υποστηρίξουν και να πείσουν  στην «ανεξάρτητη» και «υπερήφανη» ψυχοσύνθεση του Έλληνα, ότι γίνεται διαπραγμάτευση. Διαπραγμάτευση με αντίπαλο ποιόν; Την κοινή λογική;

Και φτάνουμε σήμερα, 5 χρόνια μετά να συζητάμε για ανοίγματα επαγγελμάτων, καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, άρση των ειδικών καθεστώτων για κλάδους που ξέφευγαν της απόδοσης φόρων (π.χ. εφοπλιστές, αγρότες) σύμφωνα με τη φοροδοτική τους ικανότητα, φορολόγηση των σκαφών αναψυχής κλπ

Ακριβώς λόγω της ατελούς εφαρμογής των συμφωνηθέντων, τα μνημόνια απέτυχαν στην Ελληνική περίπτωση. Και αυτό φούντωσε το αντι-μνημονιακό μέτωπο, εντός του πολιτικού συστήματος και εντός της κοινωνίας. Της κοινωνίας που δεν μπόρεσε να "διαβάσει", ότι οι φορείς της αντιμνημονιακής ρητορείας, υπόσχονται την επιστροφή στην κυριαρχία των αιτίων της ένταξής μας σε αυτά (τα μηνημόνια).

Μόνο που η επιστροφή στην προτέρα κατάσταση δεν είναι κατάσταση που επιτρέπεται σήμερα στα πλαίσια της Ε.Ε.. Αυτό ήταν το βασικό σφάλμα τακτικής της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.. Η θεωρία παιγνίων που εφαρμόστηκε επί των κεφαλών μας, έθεσε αυτές (τις κεφαλές μας) στη λαιμητόμο της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα και της αυτόματης εξόδου από το μόνο περιβάλλον που θα μπορούσε να αποτελέσει γενεσιουργό αιτία της Ευρωπαϊκοποίησης του πολιτικού λόγου και της ενηλικίωσης των πολιτών και των πολιτικών σε αυτή τη χώρα. Και μετά την μακρά λίστα μικρών και ασήμαντων νικών (ΕΡΤ, καθαρίστριες, κατάργηση αριστείας, δημοψηφίσματα κλπ) σε συμβολικό -μόνο- επίπεδο για εσωτερική πολιτική κατανάλωση, οδηγούμαστε έκοντες-άκοντες στην ολοκληρωτική εφαρμογή των μνημονίων, στην πιό σκληρή εκδοχή τους, με ελπίδα να πείσουμε φίλους (όσους μας έμειναν) και άσπονδους φίλους, για την ειλικρίνειά μας.

Ατυχώς, δε μάθαμε ότι τα μνημόνια καταργούνται δια της απόλυτης και εξαντλητικής τους εφαρμογής, όπως έκαναν όλα τα άλλα κράτη που είχαν την ατυχία να ενταχθούν σε ανάλογους μηχανισμούς στήριξης. Κερδίζαμε μικρές και ασήμαντες μάχες, που μαθηματικά μας έφερναν όλο και πιό κοντά στην μεγάλη ήττα.

Το αυτοδιοίκητο του Ελληνικού...Κράτους. Η ευκαιρία από το νομοθέτημα Κοντονή.

Εδώ και μερικές μέρες συζητούμε για το ποδοσφαιρικό Grexit της χώρας, επ αφορμή του νομοθετήματος Κοντονή για την άρση του αυτοδιοίκητου του Ελληνικού Ποδοσφαίρου.

Οι ιδεολογικές αφετηρίες του Υπουργού μπορεί να υποεκτιμούν τις αντιδράσεις των υπερεθνικών οργανισμών, όπως οι FiFa και UEFA και εξ αυτού να έχουμε ως χώρα μια ακόμα διελκυστίνδα με διεθνείς παράγοντες, αλλά αυτό δε μειώνει την κατάσταση που παρέλαβε o υπουργός. Και προφανώς, οι ιδεολογικές του καταβολές δεν τον βοηθούν να κατανοήσει την καταστροφική επίπτωση που θα έχει σε μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων ένα τέτοιο νομοθέτημα. Πολλά έχουν γραφτεί για τις επιπτώσεις και ουδεμία πρόθεση έχω να αναλύσω -και εγώ, που δεν το κατέχω- τον νέο "χάρτη" που θα δημιουργηθεί, αν τελικά το νομοθέτημα ψηφιστεί. 

Σε αυτό τον αυτορυθμιζόμενο βόθρο, κυριαρχούν χαφιεδισμός, αλητεία, αδικία, δεσποτισμός, τραμπουκισμός, έλλειψη σεβασμού στο δημόσιο χώρο, ανυπαρξία αισθητικής, κλπ. Μέρος του προβλήματος όλοι: Πρόεδροι, παράγοντες, αθλητές, managers, προπονητές, αθλητές, δημοσιογράφοι, οπαδοί.

Κατανοώ απολύτως ότι όλες οι ομοσπονδίες της Γής είναι αυτοδιοίκητες και έχουν "πάνω" τους την FIFA, αλλά όταν αυτό είναι το νομικό υπόβαθρο και τελικά πηγη  και προϋπόθεση για να "σκοτωνόμαστε" στα γήπεδα, τότε κάτι πρέπει να γίνει για αυτό το «αυτοδιοίκητο».   

Για εμένα που δεν είμαι βαθύς γνώστης των ποδοσφαιρικών πραγμάτων, η κατάντια του Ελληνικού ποδοσφαίρου είναι η γλαφυρή αποτύπωση της Ελληνικής κοινωνίας.

Είναι προφανές ότι ένας τέτοιο βόρβορος και μια τέτοια κόπρος δεν μπορεί να "καθαριστεί" ούτε από τον μυθικό Ηρακλή. Πρόβλημα που δε λύνεται, κόβεται. Ημίμετρα δεν μπορούν να υπάρξουν.

Θυμάμαι τον εαυτό μου, απηυδισμένο από τη σαπίλα, να παρακαλώ να εμφανιστεί ένας τρελός, που να έχει τα κότσια να κάνει ότι έκανε η Θάτσερ στη 10ετία του '80, μετά το Hazel. Αποφάσισε την επί 4ετία (νομίζω) οικιοθελή αποχώρηση της Μ.Βρετανίας από κάθε διεθνή διοργάνωση, μέχρι να "μαζέψει" τους χούλιγκανς. Τα αποτελέσματα είναι σε όλους γνωστά. Τα γήπεδα της Αγγλίας είναι "εκκλησίες", όπου κάθε ΣΚ γίνονται "θυσίες" στη "Θεά" μπάλα. Οικογένειες πάνε στο γήπεδο, χωρίς να φοβούνται την έκθεση των παιδιών σε ανήκουστες ύβρεις ή σε επικίνδυνες σωματικές βλάβες.

Σήμερα, αυτός ο "τρελός" λέγεται Κοντωνής και όσοι αγαπάμε αυτό το άθλημα και το θέαμα που προσφέρει, πρέπει να αναγνωρίσουμε πως ένα "άκρο με γάγγραινα" που δε θεραπεύεται, πρέπει να κόβεται. Αλλιώς δηλητηριάζει όλο το "σώμα" με συνέπειες ορατές σε κάθε κοινωνική έκφανση των Νεοελλήνων.

Αντίστοιχη ήταν η άποψή μου και για την ΕΡΤ. Τότε υπερασπιζόμουν έναν άλλο «τρελό». Που έκανε αυτό που επίσης θυμάμαι να παρακαλώ επί χρόνια: Ποιος τρελός θα βρεθεί να τον κλείσει τον «οίκο ανοχής»;  Πρόβλημα που δε λύνεται...κόβεται. Και τότε, όπως και τώρα, θα δεχθώ βροχή κριτικής, επιθέσεις (φραστικές ευτυχώς) από όσους δεν μπορούν να φανταστούν τη δραστικότητα που οφείλει να έχει μια μεταρρύθμιση που θα έχει ουσιώδους αποτυπώματος αποτέλεσμα. Με τα "μπάζα" παλιάς οικοδομής, δεν φτιάχνεις κάτι πραγματικά νέο. Υγειές.

Δυστυχώς αυτή η μέθοδος πίπτει επί δικαίων και αδίκων. Δυστυχώς η ιστορία δεν έχει να μας υποδείξει τον τρόπο πως να φτάχνεις ομελέτα χωρίς να σπάς αυγά.

Με την δημοκρατία που εκφυλίστηκε σε ασυδοσία, φτάσαμε ως κοινωνία εδώ που είμαστε τώρα.

Πολύ δε φοβούμαι, ότι το πρότυπο της κατάργησης του "αυτοδιοίκητου" του Ελληνικού Ποδοσφαίρου, πρέπει να εφαρμοστεί και στα του κράτους. Το "αυτοδιοίκητό" του, είναι αυτό που πρέπει να καταργηθεί -ή τέλος πάντων να ανασταλεί- επί όσο χρόνο χρειαστεί μέχρι να αποκτήσει χαρακτηριστικά τυπικού κράτους με κανονικούς πολίτες. Όταν δηλαδή το ατομικό και το συλλογικό συμφέρον -σχεδόν- συμπέσουν και όχι όπως τώρα που το ατομικό συμφέρον του καθενός έχει συγκρουσιακή σχέση με τα ατομικά συμφέροντα των συμπολιτών του  και το συλλογικό συμφέρον.

Ίσως να είναι λύση η οικειοθελής παραίτηση από του δικαιώματος του «αυτοδιοίκητου» από το  Ελληνικό «κράτος». Ίσως έτσι σταματήσουμε να ζούμε τις Ιστορίες Ελληνικής Τρέλας που ζούμε.

Ανθολόγιο Ανοησιών-Ημέρα Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ #79

Ένα μικρό ανθολόγιο από τις «πρωτηφορααριστερίστηκες» ανοησίες. Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για την αναπαραγωγή τέτοιων «σκουπιδιών» και σας ζητώ συγνώμη.

Μπαλτάς: "Η αριστεία μοιάζει με ρετσινιά". "Δεν υπάρχουν χαρισματικά παιδιά". "Προτρέπω τους πρυτάνεις να μην εφαρμόσουν το νόμο των μετεγγραφών". -->Προφανώς από τον Σωκράτη και τον Μότσαρτ, μέχρι τον Ρέμπραντ και τον Αινστάιν, κανείς δεν ήταν χαρισματικός. Και αφού για αυτούς δεν υπήρχαν σχολεία αριστείας…ας τα καταργήσουμε. Τέλος, αν δε σας αρέσει ένας νόμος, μην τον εφαρμόζετε. Αυτό σας προτρέπει να κάνετε ο Υπ.Παιδείας.

Κατρούγκαλος: "Όχι απλώς είναι ηθικό αλλά θεωρώ και τίτλο τιμής που αντέδρασα σε αυτές τις πολιτικές (σ.σ. της διαθεσιμότητας) δήλωσε και επισήμανε: Δική μου πολιτική είναι η επαναπρόσληψη των απολυμένων; Του ΣΥΡΙΖΑ είναι κι εγώ παλεύω για την εφαρμογή της", -->είπε ο mr 12% και κατέθεσε το νέο νομοσχέδιο για την επαναπρόσληψή τους στο δημόσιο.

Πανούσης: "Τα πράγματα έχουν αγριέψει, θα έχουμε νεκρούς στις Σκουριές". "Η αστυνομία δεν μπορεί να λύσει μόνη της το πρόβλημα με τα επεισόδια και τις καταλήψεις".--> Και οργισμένος, ανακοίνωσε μια νέα συνέντευξη τύπου, όπου θα ανακοινώσει τη διαφωνία του.

Λαφαζάνης: «Περισσότερα τα προβλήματα για την Ευρώπη σε περίπτωση αδιεξόδου»-->Προφανώς θα έχουν κάποια προβλήματα να διαχειριστούν, εν όσο εμείς θα σκοτωνόμαστε στους δρόμους για ένα καρβέλι ψωμί.

Κοτζιάς: «Xάρη στη στάση της Ελλάδας φτάσαμε σε μια ουσιαστική απόφαση για την Ουκρανία»-->Δόξα τω Θεώ που ήταν εκεί ο κος Κοτζιάς και δεν ξεφτιλίστηκε η Ε.Ε..

Φλαμπουράρης: "Όλοι υποφέραμε, εκτός των Αυστριακών και των Πολωνών που ήταν σύμμαχοι". (για τα δεινά επί 2ου Παγκ.Πολέμου.)--> Ακόμα και ο 12χρονος Γιός μου ξέρει ότι η Πολωνία χωρίστηκε στα δύο μεταξύ των –μέχρι τότε- συμμάχων με το σύμφωνο Ribbentrop-Molotov.

Παρασκευόπουλος: «Θα εφαρμόσω την απόφαση για κατάσχεση γερμανικών περιουσιών», για το Ιστ.Γκαίτε.- "Η διάταξη για τον Ξηρό δεν είναι φωτογραφική, αφορά άλλον έναν".--> Έμ; Τι δεν καταλαβαίνετε. Αφού αφορά έναν ακόμα, δεν είναι φωτογραφική η διάταξη.

Νικολούδης: "Η λίστα Λαγκάρντ δεν είναι όσο σημαντική θα θέλαμε".--> Ούπς; Τελικά δεν ήταν τόσο προφανές ότι θα είχαμε μαζέψει μέχρι το Μάρτιο 2-3εκ €?

Last but not least...Χριστοδουλοπούλου: "Δεν υπάρχουν μετανάστες, μόνο πρόσφυγες που «λιάζονται»".-->Tourist? Tourist?

Special Guests: Γιάνης, Πάνος, Ζωή. Θα ήταν υποτιμητικό στο μέγεθος των συναπτων, βαριών και αδιάλυπτων ιδεοληπτικών τους παραληρημάτων, να συνυπολογιστούν με τους προαναφερόμενους ανόητους. Δεσμεύομαι ότι στις επόμενες διακοπές, θα σταχυολογίσω μερικά από τα δικά τους και θα σας τα προσφέρω για ανάγνωση και άφθονο γέλιο για τις κρύες νύχτες του χειμώνα του '15-'16.

Η Ελληνική εκδοχή της "νύχτας των κρυστάλλων". Σκουριές 06-04-15

9-11-1938. Ναζιστική Γερμανία: "Η νύχτα των κρυστάλλων"

Η δολοφονία του Φομ Ρατ εξυπηρέτησε ως άλλοθι για την έναρξη βιαιοπραγιών κατά των Εβραίων κατοίκων σε ολόκληρη τη Γερμανία. Υπήρχε η πρόθεση να φανεί η επίθεση αυτή σαν αυθόρμητη αντίδραση, αλλά, στην πραγματικότητα, είχε ενορχηστρωθεί από τις γερμανικές αρχές και, ειδικότερα, από τον Ράινχαρντ Χάιντριχ (Reinhard Heydrich). Η κυβέρνηση αξιοποίησε, εκτός από τα επίσημα κρατικά μέσα, κυρίως την οργάνωση του Ναζιστικού κόμματος, για να οργανώσει και να υλοποιήσει τις ταραχές, οι οποίες κορυφώθηκαν στις 9 Νοεμβρίου 1938.

Πηγή: Wikipedia

07-04-2016 ΣΥΡΙΖΑίικη Ελλάδα: "Νέα ένταση στις Σκουριές"

Όπως καταγγέλλουν εργαζόμενοι στα μεταλλεία χρυσού, κάτοικοι της Ιερισσού έκαναν πορεία προς τα σπίτια των μεταλλωρύχων και τους ζήτησαν να φύγουν από την περιοχή. Αυτή την ώρα μεταλλωρύχοι συγκεντρώνονται στην είσοδο του Στρατωνίου, προκείμενου να την αποκλείσουν, ενώ, όπως λένε, μελετούν το ενδεχόμενο να φύγουν προσωρινά από την Ιερισσό και να πάνε σε σπίτια συγγενών τους σε άλλες περιοχές, μέχρι να εκτονωθεί η κατάσταση.

Πηγή: skai.gr

Ο κοινός παρονομαστής στις δύο ιστορίες είναι το κράτος "παρατηρητής"(ή υποκινητής;). Ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί, μπλέκονται σε ένα κουβάρι ιδεοληψιών, αλήθειας, ψεμάτων, κομματοκρατίας και κοινής αλητείας. "Αγανακτισμένοι" πολίτες, εναντίων συμπολιτών τους που είχαν/έχουν δαιμονοποιηθεί. Θύματα και θύτες μέρος του ίδιου νομίσματος που, πότε είναι "κορώνα" και πότε "γράμματα".

Το ανησυχητικό είναι ότι η ναζιστική θηριωδία, βρίσκει το σύγχρονο εκφραστή της -φεύ- όχι στους "νόμιμους κληρονόμους" της Χ.Α., αλλά στο αντίπαλο δέος, τους φορείς της Αριστερίστικης Ιδεοληψίας. "Ο ιδεοληπτικός, δεν έχει τύψεις" έχει πεί σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη ο φιλόσοφος κος Σ.Ράμφος. Και δε χρειάστηκε να περάσουν παρά 2-3 εβδομάδες, οπότε ο μεγάλος Έλληνας διανοητής, επιβεβαιώνεται πανηγυρικά. Φοβάμαι ότι έσπειραν ανέμους και θα σπείρουν θύελλες: 

Όταν "νομιμοποιείς" πολίτες να εισβάλουν σε σπίτια συμπολιτών τους, (στην περίπτωσή μας) εργαζομένων της "Ελληνικός Χρυσός" και να τους εκδιώκουν από τις εστίες, γιατί απλά διαφωνούν με τη δραστηριότητα των εργοδοτών τους, κάτι πολύ κακό συμβαίνει στη χώρα.

Και το χειρότερο είναι ότι δε φαίνεται αυτό το κακό να ανησυχεί κανέναν. Ή τουλάχιστον όχι στο βαθμό που θα έπρεπε. 

Δηλαδή, αν κάποιοι διαφωνήσουμε με το "καπιταλιστικό" προφίλ της Lever, νομιμοποιούμαστε να επιτεθούμε στα σπίτια των εργαζομένων στα εργοστάσιά της και να απαιτήσουμε να παραιτηθούν. Το bulling σε όλο του μεγαλείο. 

Ηθικός αυτουργός ο "Κομισάριος" της "Παραγωγικής Ανασυγκρότησης" σ.Π.Λαφαζάνης, το πρώτο έργο του οποίου ήταν να άρει τις άδειες περιβαλλοντικής σκοπιμότητας της εξορυκτικής δραστηριότητας, έτσι για να κάνει το "κοκκόρι". Όταν μετά από λίγες μέρες, επέτρεψαν και πάλι τη λειτουργία της δραστηριότητας(μή βρίσκοντας τίποτα μεμπτό που να μπορεί να στοιχειοθετηθεί η αναστολή λειτουργίας), ο κομματικός στρατός ήταν έτοιμος να επιτελέσει το έργο που δεν μπόρεσε να φέρει σε πέρας το "επίσημο" κράτος, δια των οργάνων του.

Όταν υπάρχουν τέτοια γεγονότα και η διαχείρισή τους από την κοινωνία είναι τόσο "ουδέτερη", χωρίς να ανατριχιάζουμε από τον παιδευτικό ρόλο που έχει η ατιμωρησία μιας τέτοιας πρακτικής προς τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνία, εκεί είναι που ακόμα και ο τίτλος του blog "Ιστορίες Ελληνικής Τρέλας" φαντάζει λίγος να περιγράψει την κατάσταση στην οποία έχουμε φτάσει. 

Ο (α)κατάλληλος άνθρωπος στη (α)κατάλληλη θέση. Η περίπτωση Βαρουφάκη.

Διαβάζω με –περηφάνια- μπορώ να πώ, ότι ο Έλληνας Υπ.Οικ. ψηφίστηκε από τους αναγνώστες Βρετανικού περιοδικού think tank -ξέρετε, από αυτά που στην Ελλάδα δεν έχουμε- ως η δεύτερη πιο ενδιαφέρουσα προσωπικότητα στον κόσμο των στοχαστών του Κόσμου.

Δεν υπάρχει κανείς που να μην αναγνωρίζει την εξαιρετική ακαδημαϊκή καριέρα του κου Γιάννη Βαρουφάκη. Το γεγονός ότι από πολύ μικρή ηλικία, κατάφερε να φτάσει να διδάσκει σε κορυφαία Πανεπιστήμια του Εξωτερικού, φτάνει για να του αναγνωριστεί το μέγεθος του ακαδημαϊκού του μεγέθους.

Για την ιστορία, οι η λίστα των 10 World Thinkers έχει ως εξής:

·         Τομά Πικετί

·         Γιάνης Βαρουφάκης

·         Ναόμι Κλάιν ( συγγραφέας, πολιτικός αναλυτής και ακτιβίστρια)

·         Ράσελ (ηθοποιός και ακτιβιστής)

·         Πολ Κρούγκμαν (οικονομολόγος)

·         Αρουντιχάτι Ρόι (Ινδή συγγραφέας και ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το περιβάλλον)

·         Γιούργκεν Χάμπερμας (κοινωνιολόγος και φιλόσοφος)

·         Ντάνιελ Κάνεμαν (ψυχολόγος)

·         Τζον Γκρέι (πολιτικός αναλυτής και φιλόσοφος)

·         Ατούλ Γκαουάντε (χειρουργός και συγγραφέας)

Στην παγκόσμια ιστορία, οι επιστήμονες που άνοιγαν μονοπάτια ήταν οι «φιλόσοφοι» της επιστήμης τους. Άνθρωποι ασυμβίβαστοι, που με το λαμπερό τους όραμα, φώτισαν τη διαδρομή της ανθρωπότητας.

Περιδιαβαίνοντας από χθές τις σελίδες του περιοδικού Prospect, διαπίστωσα, ότι όντως είναι ένα περιοδικό, στο οποίο γράφουν-σχολιάζουν και «αναπνέουν» μεγάλα μυαλά της τρέχουσας παγκόσμιας  οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής.

Ωραία κείμενα, ισορροπημένα διατυπωμένες σκέψεις, επιστημονικά τεκμηριωμένες, ή νέες ιδέες για το αύριο της ανθρωπότητας.

Ανάμεσα στα κείμενα αυτά και κάποια που μας αφορούσαν. Η Ελλάδα είναι ούτως ή άλλως στο επίκεντρο των γεγονότων.

Σε αυτά, είτε περιγραφόταν η ήττα της Ελλάδας-Βαρουφάκη με τον ποδοσφαιρικό τίτλο «Round 1: Greece 0, Germany 1, Varoufakis surrendered—as he had to» ενώ στον δεύτερο ο αρθρογράφος προσπαθεί να διαγνώσει το μέλλον του Έλληνα Υπ.Οικ σε άρθρο με τίτλο «Is Yanis Varoufakis heading for his own Grexit? The question now is will the Greek Finance Minister be sacrificed in order to salvage a deal with the Troika?».

Είναι σαφές, ότι ο Γιάννης Βαρουφάκης, είναι δύο διαφορετικά πρόσωπα, όταν εξετάζεται ως Υπουργός Οικονομικών μιας πτωχευμένης οικονομίας ή ως ακαδημαϊκός δάσκαλος.

Αν παρατηρήσει κανείς τη λίστα των 10 World Thinkers, ο «δικός» μας, είναι ο μόνος που έχει και την ευθύνη να είναι ρεαλιστής και να πατάει τα πόδια του στη Γή. Όλοι οι άλλοι, μπορούν να διατυπώνουν «ατιμώρητοι» οποιαδήποτε ιδέα-σκέψη, όσο ουτοπική κι αν είναι.

Και μέχρι τώρα, η συγκρουσιακή πορεία, οι έχθρες, το ύφος, η δημοσιότητα και η προηγούμενη ακαδημαϊκή πορεία δημιουργούν ένα ιδιόμορφο κλίμα. Εδώ οι ρόλοι του οραματιστή και του πραγματιστή είναι όσο ποτέ στο παρελθόν επικίνδυνο να προσωποποιούνται από το ίδιο άτομο. Την ίδια υπόσταση.

Εδώ λοιπόν υπάρχει ένα ιδιότυπο «ασυμβίβαστο».  Η «μερικότητα» του να είναι κανείς Υπ.Οικονομικών της Ελλάδας να μη μπορεί να συνυπάρχει με την «ολότητα», της προσωπικότητας του διανοητή Βαρουφάκη.

Όσο πιο γρήγορα ο Πρωθυπουργός αντιληφθεί το κακό που κάνει η παρουσία ενός διανοητή διεθνούς φήμης  στην κεντρική πολιτική σκηνή και στο στάδιο που βρίσκεται η χώρα, τόσο πιο σύντομα θα απελευθερωθεί η χώρα από τον πολιτικό «Μπαρουφάκη» και ο ακαδημαϊκός Βαρουφάκης από μια χώρα που δεν είναι –ακόμα-χώρα. 

Το Υπουργικό Συμβούλιο.

Περί της Συνταγματικής περιγραφής και οριοθέτησης των υπουργείων

(πλήθος, αρμοδιότητες, δομές)

Ήταν στα μέσα της θητείας της πρωθυπουργίας του Κώστα Καραμανλή όταν θεώρησα ότι έπρεπε εν όψη της εκκολαπτόμενης Συνταγματικής Αναθεώρησης, να βάλω την πινελιά μου. 

Απέστειλα λοιπόν το κείμενο που ακολουθεί, μέσω της επίσημης ιστοσελίδας primeminister.gr.

Δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν οι χειρότεροι φόβοι μου. Ούτε "νεύμα", δεν έλαβα σαν απάντηση. 

Σήμερα, με την ανακοίνωση του νέου υπουργικού συμβουλίου, μνήμες ξύπνησαν και αναζήτησα το αρχείο word. Ιδού το πόνημα. Νομίζω, 7χρόνια μετά, δε θα άλλαζα τίποτα. 

Καλή ανάγνωση.

Αθήνα 07-09-2007

Κύριε Πρωθυπουργέ,

μετά την ανακίνηση του θέματος της συνταγματικής αναθεώρησης, ακούσαμε πολλά για την ειλικρίνεια των προθέσεών σας και για την κατεύθυνση –ιδεολογική- της υπό εξέταση αναθεώρησης.

Ανεξαρτήτως της σοβαρότητας ή/και αληθοφάνειας των διατυπωμένων απόψεων, ως απλός πολίτης, θα ήθελα να σας προτρέψω, η αναθεώρηση να μην υπακούσει σε ιδεολογήματα ή στρατηγικές, αλλά στην απλή λογική. Αυτή την οποία άπαντες επικαλούμεθα όταν προσκρούουμε στις στρεβλώσεις του κράτους μας. Αυτή την οποία μνημονεύουμε όταν το παράλογο κυριαρχεί.

Έχω μια σειρά από σκέψεις τις οποίες θα ήθελα να διατυπώσω, όχι ως καινοφανείς αλλά –με την ελλιπέστατη γνώση του πώς λειτουργεί αυτός ο δαιδαλώδης  μηχανισμός-  ως λογικές. Τονίζω την έλλειψη γνώσεων περί τα του κράτους και της δομής του –ως μη ειδήμων- για να αποφύγω ειρωνικά μειδιάματα κατά την ανάγνωση του παρόντος από τους συνεργάτες σας.

Πρόταση #1: Συνταγματική περιγραφή και οριοθέτηση των υπουργείων (πλήθος, αρμοδιότητες, δομές)

Πρόκειται για μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για δραστική περικοπή του αριθμού των υπουργείων και του πλήθους των υφυπουργών.

Σήμερα έχουμε ίσως το πολυπληθέστερο υπουργικό συμβούλιο στη Ένωση και πάντα εσείς οι πρωθυπουργοί κρύβεστε πίσω από τις ανάγκες των σχέσεων και των ενδοκομματικών ισορροπιών, για να δικαιολογήσετε τα αδικαιολόγητα.

Εκτός του ότι από πολιτικής απόψεως θα δίνει περιορισμένες δυνατότητες ικανοποίησης στελεχών προς υπου-υφυπουργοποίηση (αρνητικό για όποιον είναι κυβερνήτης για ευνόητους λόγους) παρέχει μια πρώτης τάξεως δικαιολογία για την μη ικανοποίηση τέτοιων προσδοκιών. Επίσης θα «βάλει στη γωνία» σύσσωμη την αντιπολίτευση (κυρίως τη μείζονα) που θα συρθεί να αποδεχθεί την τροπολογία μια και επιτίθεται στην παρούσα κυβέρνηση για το πολυπληθές της σχήμα. Επίσης θα δώσει σταθερότητα στη δομή και την ομοιογένεια του κυβερνητικού σχήματος και -σχεδόν- ακυρώνει την ανάγκη ύπαρξης των ειδικών κυβερνητικών επιτροπών. Πλέον το Υ.Σ. θα συγκαλείται με τέτοια συχνότητα όση και οι managers μια μεγάλης ιδιωτικής εταιρίας με τα αυτονόητα οφέλη.

Ακολουθεί μια πρόταση για τη δομή της κυβέρνησης που αφ’ ενός περικόπτει, αφ’ ετέρου ομαδοποιεί με τη δική μου λογική τα υπουργεία και τις αρμοδιότητες. 

Yπουργείο	Yπουργός	Υφυπουργοί
ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ
Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης & Αποκέντρωσης	1	2
Δικαιοσύνης		1
Μακεδονίας - Θράκης		1
Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής
Δημόσιας Τάξης		1
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
Οικονομίας και Οικονομικών	1	3
ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Εξωτερικών	1	2
Εθνικής 'Αμυνας		1
ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ανάπτυξης	1	2
Χωροταξίας & Δημοσίων Εργων		1
Απασχόλησης		1
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων	1	1
Πολιτισμού		1
ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ
Υγείας Πρόνοιας & κοιν. Ασφαλίσεων	1	2
ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ & ΓΕΩΡΓΙΑΣ
Περιβ, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων	1	2
ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
Τουριστικής Ανάπτυξης	1
ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ & ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ
Μεταφορών και Επικοινωνιών	1	1
Εμπορικής Ναυτιλίας		1

Πρόταση #2: Διαχωρισμός Εκκλησίας Κράτους

Ακόμα και εάν δε θέλετε να ακουμπήσετε αυτό το πελώριο ζήτημα  θα πρέπει να κάνετε τουλάχιστον μια κίνηση καλής θελήσεως, γιατί είναι ζητούμενο κάθε ευνομούμενης πολιτείας δυτικού τύπου. Με μια τέτοια κίνηση, θα έχετε περισσότερα οφέλη από ζημιές. Στα αρνητικά θα μπορούσαμε να περιλάβουμε:

·         Προσωρινή κρίση με την ιεραρχία (οι ιεράρχες έχουν τον τρόπο να βάλλουν κατά μιας τέτοιας προθέσεως)

·         Απώλεια ψήφων από το συντηρητικότερο κομμάτι της κοινωνίας (προς ΛΑΟΣ)

Στα θετικά –που εκτιμώ ότι είναι περισσότερα θα μπορούσα να παραθέσω μεταξύ άλλων:

• Τον εναγκαλισμό του μεσαίου χώρου με σοβαρά πειστήρια.
• Θα μείνετε στην ιστορία ως ….. άλλος ένας Καραμανλής που «χάραξε» με την διακυβέρνησή του τη χώρα. (Αλήθεια, εάν ο Κων/νος Καραμανλής δεν είχε το όραμα της ΕΟΚ, σε 30 χρόνια από το θάνατό του, ποιος θα τον θυμόταν?)
• Ότι λίγοι -και μάλλον οι χαμηλότερης αντίληψης- θα πιστέψουν ότι ξαφνικά από συμμέτοχος στο «κίνημα των υπογραφών» γίνατε εχθρός της εκκλησίας.
• Ότι όταν κάνετε τομές, το κάνετε σοβαρά και δεν αλλάζετε απλά ένα κρατικό έγγραφο όπως κάποιοι που θεωρήθηκαν «επαναστάτες» και «εκπρόσωποι του αντίχριστου». (Πάντως ο τέως πρωθυπουργός θα μείνει στην ιστορία γιατί μας έβαλε στην ΟΝΕ. Και σε 30 χρόνια όλοι θα τον μνημονεύουν. Και πιστέψτε με… όχι ως βαρόνο της διαπλοκής).

Το βάθος και η ποιότητα των επεμβάσεων στον ευαίσθητο αυτό χώρο, καλύπτονται πάλι απ’ την κοινή λογική. Μας ενοχλεί που στην Τουρκία, με διάφορα νομικά κολλήματα δεν ανοίγουν τη Χάλκη. Δηλαδή δεν είναι περίεργο να θές να ανακαινίσεις ένα καθολικό ναό  στην Ελλάδα και να απαιτείται άδεια απ’ την Αρχιεπισκοπή? Δεν αντιβαίνει σε κάθε λογική η αφαίρεση του δικαιώματος τήρησης το θρησκευτικού τελετουργικού των Ινδουιστών –ή άλλων δογμάτων ή θρησκειών- για την καύση των νεκρών. Δεν είναι στρεβλό το γεγονός ότι το κράτος πήρε την περιουσία ενός νομικού προσώπου(Εκκλησία της Ελλάδος) με υποχρέωση να καταβάλλει του μισθούς των λειτουργών του; Αν αληθεύει ότι κάποιος αρχιερέας, καταχράστηκε χρήματα για να έχει 2,0εκ€ «για τα γηρατειά του», γιατί δεν ακολουθείται η διαδικασία στην οποία θα εκτίθετο οποιοσδήποτε Έλλην πολίτης.

Πρόταση #3: Συνταγματική αναθεώρηση και τακτικές

Με βάση τις διαδικασίες αναθεώρησης όπως ορίζονται με τα ισχύοντα, μία βουλή είναι αναθεωρητική με βάση σχετική απόφαση της προηγουμένης και ειδικότερα για τα πεδία τα οποία θα υπάρξει σχετική  ενισχυμένη απόφαση του κοινοβουλίου (180 ψήφοι). Στην αναθεωρητική βουλή είναι αρκετή η κυβερνητική πλειοψηφία για να περάσει ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ αναθεώρηση των συγκεκριμένων καταστατικών άρθρων.

Αλήθεια πόσο διεστραμμένος ήταν ο εγκέφαλος του εμπνευστή αυτού του νομικού εκτρώματος; Είναι έξω από κάθε έννοια ευνομούμενης πολιτείας μια τέτοια μεθόδευση. Θεωρώ ότι ανεξαρτήτως του πόσο σας βολεύει πολιτικά στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία, οφείλετε να δικαιολογήσετε την επιλογή του Ελληνικού λαού για μια νέου ύφους και ήθους διακυβέρνηση. Και να αλλάξετε τις εν λόγω ρυθμίσεις επί το ΤΙΜΙΟΤΕΡΟΝ. Και εξηγούμαι:

·         Με την αναλυτική παρουσίαση των αλλαγών που προτείνει ο κάθε φορέας ΠΡΙΝ τη διενέργεια εκλογών που μεσολαβούν μεταξύ της προπαρασκευαστικής και αναθεωρητικής βουλής, και

·         Με την προϋπόθεση της ενισχυμένης (180ψήφοι) πλειοψηφίας της Βουλής.

Τουλάχιστον έτσι, το καταστατικό έγγραφο της χώρας, δε θα μετατρέπεται σε «μπλόκ σημειώσεων» και δε θα αλλάζει με τον εντυπωσιακό –σε συχνότητα- ρυθμό που μας συμβαίνει τελευταία.

Πρόταση #4: Ασυμβίβαστα

Έχει γίνει πολύ κουβέντα και έχουν κατατεθεί οι απόψεις έγκριτων επιστημόνων. Ως απλός πολίτης, αυτό που ζητώ είναι να βρεθεί ο τρόπος να ικανοποιηθεί η κοινή λογική. Ζητώ συγνώμη που την επικαλούμαι συνέχεια αλλά αυτή –νομίζω- είναι η μέση οδός.

·         Βουλευτής και εργαζόμενος: Διαφωνώ να έχουμε ανεπάγγελτους εθνοπατέρες. Διαφωνώ όμως και στο να πληρώνεται ο βουλευτής εάν δε σταματήσει οικειοθελώς την εργασία του.

·         Βουλευτής και Υπουργός: Για όσο διάστημα θα είναι υπουργός να μην είναι βουλευτής. Είναι παράλογο να συμμετέχει σε νομοθετικές πράξεις το μέλος της κυβέρνησης που προτείνει το νόμο.

·         Πολιτευτής και ΔΕΚΟ-βολεμένος: 4ετής απόσταση μεταξύ τελευταίας ημερομηνίας θητείας και συμμετοχής σε εκλογές.

Πρόταση #5: Μισθοί στελεχών κυβέρνησης και κράτους (στενού και ευρύτερου)

Προτείνω τη σύνδεση του μισθού των δημοσίων και κρατικών λειτουργών με τη συλλογική σύμβαση εργασίας. Π.χ.

Πρόεδρος Δημοκρατίας (x 36), Πρόεδρος Κυβερνήσεως (x 32) κ.ο.κ. (τα νούμερα 36, 32, είναι τυχαία)

Επίσης θα ήταν καλό να μη προβλέπονται επιδόματα τα οποία ήταν και θα είναι η πλέον «διάτρητη» αμοιβή

Άφησα τελευταίες την πιο ανατρεπτικές ή και αιθεροβάμονες προτάσεις. Γνωρίζω ότι δε θα έχουν καμία τύχη, ούτε κάν για δεύτερη ανάγνωση. Ωστόσο πάντα μ’ αρέσει να σπέρνω καινά δαιμόνια…….. και όσο «πιάσουν».

Πρόταση #6: Ενίσχυση του ρόλου του Προέδρου

Όσο έχω ταξιδέψει έχω διαπιστώσει ότι τα κράτη που υπάρχει –ας την πούμε- διαρχία, είναι…. πιο Ευρώπη από εμάς. Και ότι αυτό έχει βάλει το λιθαράκι του για τον βελτιωμένο πολιτικό τους πολιτισμό.

Ένας πρόεδρος που θα εκλέγεται από το λαό απ’ ευθείας, όχι για να γυρνάει τη Γή ως καλός πρέσβης με έξοδα του Δημοσίου, αλλά ενεργά συμμέτοχος στη ζώσα πολιτική. Ένας πρόεδρος που θα έχει υπό την αρμοδιότητά του συγκεκριμένα κυβερνητικά έργα. Ένας πρόεδρος που θα εκλέγεται κάθε 7ετία και η θητεία του θα είναι ανακλητή από τη βουλή με πρόταση μομφής που θα γίνεται αποδεκτή από τα 2/3 του σώματος. Ένας πρόεδρος στις αρμοδιότητες του οποίου, θα περιλαμβάνονται τα υπουργεία/υφυπουργεία παιδείας, πολιτισμού, κοινωνικών υπηρεσιών και περιβάλλοντος.

Οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι είμαι οπαδός του γαλλικού μοντέλου, συνεπώς σαφώς τοποθετημένος κατά του συστήματος «πρωθυπουργός-άρχων»

Πρόταση #7: Εκλογικός νόμος

Όχι δε θα σας προτείνω απλή αναλογική, παρ ότι είναι πρώτη εξαδέλφη της κοινής λογικής. Όχι γιατί δε πιστεύω ότι και αυτό θα κάνει καλό στον πολιτικό μας πολιτισμό. Αλλά γιατί θεωρώ ότι στη φάση που βρίσκεται η πολιτικής σας σταδιοδρομία, μια τέτοια επιλογή θα ξεστράτιζε τις βασικές σας πολιτικές επιδιώξεις. 

Σας προτείνω το ποσοστό των λευκών και άκυρων ψηφοδελτίων να απεικονίζονται στη σύνθεση της βουλής. Αν για παράδειγμα το 5% των ψήφων βρεθούν άκυρα και λευκά, τότε 5% των εδρών να παραμένουν κενά στην αίθουσα της Βουλής. Για να σας θυμίζουν σε κάθε ολομέλεια ότι 5 στους 100 Έλληνες δε μπόρεσαν να πεισθούν από οποιαδήποτε πρόταση. Και ότι κάποιοι που πληρώνουν για να είστε εκεί, σας απορρίπτουν συλλήβδην. Αυτό σίγουρα θα μας κάνει καλό. Γιατί θα σας κάνει καλύτερους. Γιατί όσοι περισσότεροι ψηφοφόροι απεγκλωβιστούν από το επιχείρημα «δε θέλω να την πάρει ο τάδε», τόσο περισσότεροι θα επιλέγουν το λευκό. Και όσο αυτό θα μεγεθύνεται τόσο εσείς θα γίνεστε καλύτεροι. Και όσο εσείς θα βελτιώνεστε τόσο θα συρρικνώνεται το λευκό. Και ούτω καθ’ εξής……

Θα χαιρόμουν ιδιαίτερα εάν άκουγα κάποια απ’ αυτές τις σκέψεις να τίθενται –ως έχουν ή με κάποιες μετατροπές- στο τραπέζι των διαβουλεύσεων με τα κόμματα.

Εύχομαι και ελπίζω η σκληρότητα κάποιων εκφράσεων να μην γίνουν αιτία δίωξής μου από τους μηχανισμούς του κράτους καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Εξ άλλου, έλαβα το θάρρος να επικοινωνήσω μαζί σας αφού επείσθην, ότι απευθύνομαι σε έναν καλοπροαίρετο πολιτικό και σε έναν ηθικό πρωθυπουργό.

Είναι αυτονόητο ότι είμαι στη διάθεσή σας, για οποιαδήποτε περαιτέρω ανάλυση των σκέψεων αυτών.

Με εκτίμηση

ΚΜ