Το αυτοδιοίκητο του Ελληνικού...Κράτους. Η ευκαιρία από το νομοθέτημα Κοντονή.

Εδώ και μερικές μέρες συζητούμε για το ποδοσφαιρικό Grexit της χώρας, επ αφορμή του νομοθετήματος Κοντονή για την άρση του αυτοδιοίκητου του Ελληνικού Ποδοσφαίρου.

Οι ιδεολογικές αφετηρίες του Υπουργού μπορεί να υποεκτιμούν τις αντιδράσεις των υπερεθνικών οργανισμών, όπως οι FiFa και UEFA και εξ αυτού να έχουμε ως χώρα μια ακόμα διελκυστίνδα με διεθνείς παράγοντες, αλλά αυτό δε μειώνει την κατάσταση που παρέλαβε o υπουργός. Και προφανώς, οι ιδεολογικές του καταβολές δεν τον βοηθούν να κατανοήσει την καταστροφική επίπτωση που θα έχει σε μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων ένα τέτοιο νομοθέτημα. Πολλά έχουν γραφτεί για τις επιπτώσεις και ουδεμία πρόθεση έχω να αναλύσω -και εγώ, που δεν το κατέχω- τον νέο "χάρτη" που θα δημιουργηθεί, αν τελικά το νομοθέτημα ψηφιστεί. 

Σε αυτό τον αυτορυθμιζόμενο βόθρο, κυριαρχούν χαφιεδισμός, αλητεία, αδικία, δεσποτισμός, τραμπουκισμός, έλλειψη σεβασμού στο δημόσιο χώρο, ανυπαρξία αισθητικής, κλπ. Μέρος του προβλήματος όλοι: Πρόεδροι, παράγοντες, αθλητές, managers, προπονητές, αθλητές, δημοσιογράφοι, οπαδοί.

Κατανοώ απολύτως ότι όλες οι ομοσπονδίες της Γής είναι αυτοδιοίκητες και έχουν "πάνω" τους την FIFA, αλλά όταν αυτό είναι το νομικό υπόβαθρο και τελικά πηγη  και προϋπόθεση για να "σκοτωνόμαστε" στα γήπεδα, τότε κάτι πρέπει να γίνει για αυτό το «αυτοδιοίκητο».   

Για εμένα που δεν είμαι βαθύς γνώστης των ποδοσφαιρικών πραγμάτων, η κατάντια του Ελληνικού ποδοσφαίρου είναι η γλαφυρή αποτύπωση της Ελληνικής κοινωνίας.

Είναι προφανές ότι ένας τέτοιο βόρβορος και μια τέτοια κόπρος δεν μπορεί να "καθαριστεί" ούτε από τον μυθικό Ηρακλή. Πρόβλημα που δε λύνεται, κόβεται. Ημίμετρα δεν μπορούν να υπάρξουν.

Θυμάμαι τον εαυτό μου, απηυδισμένο από τη σαπίλα, να παρακαλώ να εμφανιστεί ένας τρελός, που να έχει τα κότσια να κάνει ότι έκανε η Θάτσερ στη 10ετία του '80, μετά το Hazel. Αποφάσισε την επί 4ετία (νομίζω) οικιοθελή αποχώρηση της Μ.Βρετανίας από κάθε διεθνή διοργάνωση, μέχρι να "μαζέψει" τους χούλιγκανς. Τα αποτελέσματα είναι σε όλους γνωστά. Τα γήπεδα της Αγγλίας είναι "εκκλησίες", όπου κάθε ΣΚ γίνονται "θυσίες" στη "Θεά" μπάλα. Οικογένειες πάνε στο γήπεδο, χωρίς να φοβούνται την έκθεση των παιδιών σε ανήκουστες ύβρεις ή σε επικίνδυνες σωματικές βλάβες.

Σήμερα, αυτός ο "τρελός" λέγεται Κοντωνής και όσοι αγαπάμε αυτό το άθλημα και το θέαμα που προσφέρει, πρέπει να αναγνωρίσουμε πως ένα "άκρο με γάγγραινα" που δε θεραπεύεται, πρέπει να κόβεται. Αλλιώς δηλητηριάζει όλο το "σώμα" με συνέπειες ορατές σε κάθε κοινωνική έκφανση των Νεοελλήνων.

Αντίστοιχη ήταν η άποψή μου και για την ΕΡΤ. Τότε υπερασπιζόμουν έναν άλλο «τρελό». Που έκανε αυτό που επίσης θυμάμαι να παρακαλώ επί χρόνια: Ποιος τρελός θα βρεθεί να τον κλείσει τον «οίκο ανοχής»;  Πρόβλημα που δε λύνεται...κόβεται. Και τότε, όπως και τώρα, θα δεχθώ βροχή κριτικής, επιθέσεις (φραστικές ευτυχώς) από όσους δεν μπορούν να φανταστούν τη δραστικότητα που οφείλει να έχει μια μεταρρύθμιση που θα έχει ουσιώδους αποτυπώματος αποτέλεσμα. Με τα "μπάζα" παλιάς οικοδομής, δεν φτιάχνεις κάτι πραγματικά νέο. Υγειές.

Δυστυχώς αυτή η μέθοδος πίπτει επί δικαίων και αδίκων. Δυστυχώς η ιστορία δεν έχει να μας υποδείξει τον τρόπο πως να φτάχνεις ομελέτα χωρίς να σπάς αυγά.

Με την δημοκρατία που εκφυλίστηκε σε ασυδοσία, φτάσαμε ως κοινωνία εδώ που είμαστε τώρα.

Πολύ δε φοβούμαι, ότι το πρότυπο της κατάργησης του "αυτοδιοίκητου" του Ελληνικού Ποδοσφαίρου, πρέπει να εφαρμοστεί και στα του κράτους. Το "αυτοδιοίκητό" του, είναι αυτό που πρέπει να καταργηθεί -ή τέλος πάντων να ανασταλεί- επί όσο χρόνο χρειαστεί μέχρι να αποκτήσει χαρακτηριστικά τυπικού κράτους με κανονικούς πολίτες. Όταν δηλαδή το ατομικό και το συλλογικό συμφέρον -σχεδόν- συμπέσουν και όχι όπως τώρα που το ατομικό συμφέρον του καθενός έχει συγκρουσιακή σχέση με τα ατομικά συμφέροντα των συμπολιτών του  και το συλλογικό συμφέρον.

Ίσως να είναι λύση η οικειοθελής παραίτηση από του δικαιώματος του «αυτοδιοίκητου» από το  Ελληνικό «κράτος». Ίσως έτσι σταματήσουμε να ζούμε τις Ιστορίες Ελληνικής Τρέλας που ζούμε.

Ανθολόγιο Ανοησιών-Ημέρα Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ #79

Ένα μικρό ανθολόγιο από τις «πρωτηφορααριστερίστηκες» ανοησίες. Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για την αναπαραγωγή τέτοιων «σκουπιδιών» και σας ζητώ συγνώμη.

Μπαλτάς: "Η αριστεία μοιάζει με ρετσινιά". "Δεν υπάρχουν χαρισματικά παιδιά". "Προτρέπω τους πρυτάνεις να μην εφαρμόσουν το νόμο των μετεγγραφών". -->Προφανώς από τον Σωκράτη και τον Μότσαρτ, μέχρι τον Ρέμπραντ και τον Αινστάιν, κανείς δεν ήταν χαρισματικός. Και αφού για αυτούς δεν υπήρχαν σχολεία αριστείας…ας τα καταργήσουμε. Τέλος, αν δε σας αρέσει ένας νόμος, μην τον εφαρμόζετε. Αυτό σας προτρέπει να κάνετε ο Υπ.Παιδείας.

Κατρούγκαλος: "Όχι απλώς είναι ηθικό αλλά θεωρώ και τίτλο τιμής που αντέδρασα σε αυτές τις πολιτικές (σ.σ. της διαθεσιμότητας) δήλωσε και επισήμανε: Δική μου πολιτική είναι η επαναπρόσληψη των απολυμένων; Του ΣΥΡΙΖΑ είναι κι εγώ παλεύω για την εφαρμογή της", -->είπε ο mr 12% και κατέθεσε το νέο νομοσχέδιο για την επαναπρόσληψή τους στο δημόσιο.

Πανούσης: "Τα πράγματα έχουν αγριέψει, θα έχουμε νεκρούς στις Σκουριές". "Η αστυνομία δεν μπορεί να λύσει μόνη της το πρόβλημα με τα επεισόδια και τις καταλήψεις".--> Και οργισμένος, ανακοίνωσε μια νέα συνέντευξη τύπου, όπου θα ανακοινώσει τη διαφωνία του.

Λαφαζάνης: «Περισσότερα τα προβλήματα για την Ευρώπη σε περίπτωση αδιεξόδου»-->Προφανώς θα έχουν κάποια προβλήματα να διαχειριστούν, εν όσο εμείς θα σκοτωνόμαστε στους δρόμους για ένα καρβέλι ψωμί.

Κοτζιάς: «Xάρη στη στάση της Ελλάδας φτάσαμε σε μια ουσιαστική απόφαση για την Ουκρανία»-->Δόξα τω Θεώ που ήταν εκεί ο κος Κοτζιάς και δεν ξεφτιλίστηκε η Ε.Ε..

Φλαμπουράρης: "Όλοι υποφέραμε, εκτός των Αυστριακών και των Πολωνών που ήταν σύμμαχοι". (για τα δεινά επί 2ου Παγκ.Πολέμου.)--> Ακόμα και ο 12χρονος Γιός μου ξέρει ότι η Πολωνία χωρίστηκε στα δύο μεταξύ των –μέχρι τότε- συμμάχων με το σύμφωνο Ribbentrop-Molotov.

Παρασκευόπουλος: «Θα εφαρμόσω την απόφαση για κατάσχεση γερμανικών περιουσιών», για το Ιστ.Γκαίτε.- "Η διάταξη για τον Ξηρό δεν είναι φωτογραφική, αφορά άλλον έναν".--> Έμ; Τι δεν καταλαβαίνετε. Αφού αφορά έναν ακόμα, δεν είναι φωτογραφική η διάταξη.

Νικολούδης: "Η λίστα Λαγκάρντ δεν είναι όσο σημαντική θα θέλαμε".--> Ούπς; Τελικά δεν ήταν τόσο προφανές ότι θα είχαμε μαζέψει μέχρι το Μάρτιο 2-3εκ €?

Last but not least...Χριστοδουλοπούλου: "Δεν υπάρχουν μετανάστες, μόνο πρόσφυγες που «λιάζονται»".-->Tourist? Tourist?

Special Guests: Γιάνης, Πάνος, Ζωή. Θα ήταν υποτιμητικό στο μέγεθος των συναπτων, βαριών και αδιάλυπτων ιδεοληπτικών τους παραληρημάτων, να συνυπολογιστούν με τους προαναφερόμενους ανόητους. Δεσμεύομαι ότι στις επόμενες διακοπές, θα σταχυολογίσω μερικά από τα δικά τους και θα σας τα προσφέρω για ανάγνωση και άφθονο γέλιο για τις κρύες νύχτες του χειμώνα του '15-'16.

Η Ελληνική εκδοχή της "νύχτας των κρυστάλλων". Σκουριές 06-04-15

9-11-1938. Ναζιστική Γερμανία: "Η νύχτα των κρυστάλλων"

Η δολοφονία του Φομ Ρατ εξυπηρέτησε ως άλλοθι για την έναρξη βιαιοπραγιών κατά των Εβραίων κατοίκων σε ολόκληρη τη Γερμανία. Υπήρχε η πρόθεση να φανεί η επίθεση αυτή σαν αυθόρμητη αντίδραση, αλλά, στην πραγματικότητα, είχε ενορχηστρωθεί από τις γερμανικές αρχές και, ειδικότερα, από τον Ράινχαρντ Χάιντριχ (Reinhard Heydrich). Η κυβέρνηση αξιοποίησε, εκτός από τα επίσημα κρατικά μέσα, κυρίως την οργάνωση του Ναζιστικού κόμματος, για να οργανώσει και να υλοποιήσει τις ταραχές, οι οποίες κορυφώθηκαν στις 9 Νοεμβρίου 1938.

Πηγή: Wikipedia

07-04-2016 ΣΥΡΙΖΑίικη Ελλάδα: "Νέα ένταση στις Σκουριές"

Όπως καταγγέλλουν εργαζόμενοι στα μεταλλεία χρυσού, κάτοικοι της Ιερισσού έκαναν πορεία προς τα σπίτια των μεταλλωρύχων και τους ζήτησαν να φύγουν από την περιοχή. Αυτή την ώρα μεταλλωρύχοι συγκεντρώνονται στην είσοδο του Στρατωνίου, προκείμενου να την αποκλείσουν, ενώ, όπως λένε, μελετούν το ενδεχόμενο να φύγουν προσωρινά από την Ιερισσό και να πάνε σε σπίτια συγγενών τους σε άλλες περιοχές, μέχρι να εκτονωθεί η κατάσταση.

Πηγή: skai.gr

Ο κοινός παρονομαστής στις δύο ιστορίες είναι το κράτος "παρατηρητής"(ή υποκινητής;). Ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί, μπλέκονται σε ένα κουβάρι ιδεοληψιών, αλήθειας, ψεμάτων, κομματοκρατίας και κοινής αλητείας. "Αγανακτισμένοι" πολίτες, εναντίων συμπολιτών τους που είχαν/έχουν δαιμονοποιηθεί. Θύματα και θύτες μέρος του ίδιου νομίσματος που, πότε είναι "κορώνα" και πότε "γράμματα".

Το ανησυχητικό είναι ότι η ναζιστική θηριωδία, βρίσκει το σύγχρονο εκφραστή της -φεύ- όχι στους "νόμιμους κληρονόμους" της Χ.Α., αλλά στο αντίπαλο δέος, τους φορείς της Αριστερίστικης Ιδεοληψίας. "Ο ιδεοληπτικός, δεν έχει τύψεις" έχει πεί σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη ο φιλόσοφος κος Σ.Ράμφος. Και δε χρειάστηκε να περάσουν παρά 2-3 εβδομάδες, οπότε ο μεγάλος Έλληνας διανοητής, επιβεβαιώνεται πανηγυρικά. Φοβάμαι ότι έσπειραν ανέμους και θα σπείρουν θύελλες: 

Όταν "νομιμοποιείς" πολίτες να εισβάλουν σε σπίτια συμπολιτών τους, (στην περίπτωσή μας) εργαζομένων της "Ελληνικός Χρυσός" και να τους εκδιώκουν από τις εστίες, γιατί απλά διαφωνούν με τη δραστηριότητα των εργοδοτών τους, κάτι πολύ κακό συμβαίνει στη χώρα.

Και το χειρότερο είναι ότι δε φαίνεται αυτό το κακό να ανησυχεί κανέναν. Ή τουλάχιστον όχι στο βαθμό που θα έπρεπε. 

Δηλαδή, αν κάποιοι διαφωνήσουμε με το "καπιταλιστικό" προφίλ της Lever, νομιμοποιούμαστε να επιτεθούμε στα σπίτια των εργαζομένων στα εργοστάσιά της και να απαιτήσουμε να παραιτηθούν. Το bulling σε όλο του μεγαλείο. 

Ηθικός αυτουργός ο "Κομισάριος" της "Παραγωγικής Ανασυγκρότησης" σ.Π.Λαφαζάνης, το πρώτο έργο του οποίου ήταν να άρει τις άδειες περιβαλλοντικής σκοπιμότητας της εξορυκτικής δραστηριότητας, έτσι για να κάνει το "κοκκόρι". Όταν μετά από λίγες μέρες, επέτρεψαν και πάλι τη λειτουργία της δραστηριότητας(μή βρίσκοντας τίποτα μεμπτό που να μπορεί να στοιχειοθετηθεί η αναστολή λειτουργίας), ο κομματικός στρατός ήταν έτοιμος να επιτελέσει το έργο που δεν μπόρεσε να φέρει σε πέρας το "επίσημο" κράτος, δια των οργάνων του.

Όταν υπάρχουν τέτοια γεγονότα και η διαχείρισή τους από την κοινωνία είναι τόσο "ουδέτερη", χωρίς να ανατριχιάζουμε από τον παιδευτικό ρόλο που έχει η ατιμωρησία μιας τέτοιας πρακτικής προς τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνία, εκεί είναι που ακόμα και ο τίτλος του blog "Ιστορίες Ελληνικής Τρέλας" φαντάζει λίγος να περιγράψει την κατάσταση στην οποία έχουμε φτάσει.