«Πριν από 193 χρόνια, ένας ολιγάριθμος λαός με εξαιρετική γενναιότητα ξεδίπλωσε αρετές για τη λευτεριά του και κέρδισε. Σήμερα, ο λαός μας δίνει μάχη και αγώνα για να σπάσει τον κλοιό των δανειστών και αυτός ο αγώνας θα είναι νικηφόρος». Τάδε έφη, ο τέως υπουργός εξωτερικών -επι κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου-και νύν πρόεδρος της δημοκρατίας μετά την ολοκλήρωση της παρέλασης της 25ης Μαρτίου.
Κατόπιν αυτού του διατυπωμένου συλλογισμού -και εφ όσον υπάρχει τέτοια ταύτιση απόψεων μεταξύ της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού και του προέδρου του (κάπως έτσι παρουσιάστηκε η δήλωσή του κου Παπούλια από τα ΜΜΕ)- προτείνω ανεπιφύλακτα, την υποψηφιότητα του Γιώργου Τράγκα για τον προεδρικό θώκο στην επόμενη προεδρική εκλογή.
Θα είναι η συνεπέστερη συνέχεια που θα μπορούσαμε να έχουμε. Ο εν λόγω δημοσιογράφος είναι ο "κραδαίνων το λάβαρο της επανάστασης έναντι των "κατακτητών" και μάλιστα με εντυπωσιακά ποσοστά αποδοχής από το πόπολο, αν κανείς λάβει υπ' όψιν του, την κυριαρχία του εν λόγω κυρίου, στην πρωϊνή ζώνη της μπάντας των FM. Είναι δε τέτοιος ο βαθμός συμφωνίας μεταξύ των δύο γιγάντων της πολιτικής και δημοσιογραφικής ζωής του τόπου, που σχεδόν δε θα καταλάβουμε ότι άλλαξε το πρόσωπο του προέδρου.
Σε όλα τα μήκη και πλάτη της γής, το πρόσωπο του προέδρου της δημοκρατίας, τυγχάνει σεβασμού ως το "φέρον" τον τίτλο, του πρώτου πολίτη της χώρας. Στην δημοκρατία που είναι το πλέον ευαίσθητο πολίτευμα, ο πρόεδρος οφείλει να υπηρετεί με σοφία το ρόλο του και να αξίζει του σεβασμού των πολιτών. Ο κος Παπούλιας δεν είναι προϊόν παρθενογέννεσης. Έχει παρελθόν. Έχει πολιτική καταγωγή και είχε(και ήταν) συνοδοιπόρος με συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα. Όταν όλη η κοινωνία τα ξέρει αυτά, καλό θα είναι να είναι πιο ψύχραιμος και οι δηλώσεις του, να μην τον εκθέτουν. Θεωρώ ότι η χθεσινή δήλωση του κου προέδρου, είναι απόδειξη του ελλείμματος αντίληψης για το ποιοί πραγματικά είμαστε, γιατί είμαστε εδώ που είμαστε, και τεκμήριο ανικανότητάς του, να υπηρετεί τον συγκεκριμένο ρόλο.
Αν κάνουμε την παραδοχή -για λόγους οικονομίας της συζήτησης- ότι η χώρα είναι υπό "κατοχή", οι τελευταίοι που φταίνε για αυτό, είναι οι δανειστές κε Πρόεδρέ μου. Ο κλοιός των δανειστών έσφιξε όταν για 10ετίες, το συνάφι σου "φάγατε" από παντού, τα πάντα. Οι δικοί σου "σύντροφοι" είναι "πίσω από τα σίδερα" και κατηγορούμενοι. Με ηγέτη, τον πολιτικό σου μέντορα Ανδρέα Παπανδρέου, η χώρα ξηλώθηκε απ΄ τα πλακάκια, απλά για να εξαγοραστεί η λατρεία του λαού.
Ο κλοιός των δανειστών, κάνει τη δουλειά του, επειδή εσείς, δεν κάνατε τη δική σας. Και μας "φορέσατε την καπιστράνα" των μνημονίων. Ο λαός -θα έπρεπε να- αγωνίζεται να εξαφανίσει την γενεσιουργό κουλτούρα της πτώχευσης και όχι τους πιστωτές. Αλλά μεταξύ των "επιτευγμάτων" σας ήταν και η δημιουργία πολιτών χωρίς κριτική ικανότητα, ώστε να συνεχίσετε να έχετε δουλειά.
Ο κλοιός(βλέπε μνημόνια) ήρθε ως αποτέλεσμα της πτώχευσης στην οποία μας οδηγήσατε και όχι η πτώχευση λόγω των μνημονίων.
Επίσης, ένας πρόεδρος της δημοκρατίας, καλό είναι να γνωρίζει ιστορία. Με τη δήλωσή σου κε Πρόεδρε, αποδεικνύεται το περιορισμένο εύρος των γνώσεών σου περι της επαναστάσεως.
Οι Έλληνες, χωρίς τις ξένες δυνάμεις -και τότε δανειστές μας- δεν θα είχαν καταφέρει την απελευθέρωση. Μετά την πρώτη 2ετία των διαρκών νικών, η διχόνοια μεταξύ των προεστών και των οπλαρχηγών, οδήγησε σε δύο εμφυλίους πολέμους. Το Μεσολόγγι εγκαταλήφθηκε στην τύχη του και αν δεν υπήρχαν οι μεγάλες δυνάμεις με τη νίκη των στόλων τους στο Ναυαρίνο, η επανάσταση θα είχε καταπνίγει. Άρα μην λές "με εξαιρετική γενναιότητα ξεδίπλωσε αρετές για τη λευτεριά του και κέρδισε", γιατί η μόνη αρετή που ξεδιπλώθηκε σε όλο της το μεγαλείο, ήταν η φαγωμάρα.
Και χωρίς τους "δανειστές" -τότε και σήμερα- δε θα υπήρχε κράτος για να παριστάνεις τον πρόεδρό του.
Ο λόγος ενός προέδρου δε μπορεί -και δεν πρέπει- να εκφράζει το θυμωμένο -δικαίως ή αδίκως- πόπολο. Οφείλει να τοποθετείται με σοφία και να οδηγεί το πόπολο στην συνείδηση και στην βελτίωσή του.
Κατόπιν αυτού του διατυπωμένου συλλογισμού -και εφ όσον υπάρχει τέτοια ταύτιση απόψεων μεταξύ της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού και του προέδρου του (κάπως έτσι παρουσιάστηκε η δήλωσή του κου Παπούλια από τα ΜΜΕ)- προτείνω ανεπιφύλακτα, την υποψηφιότητα του Γιώργου Τράγκα για τον προεδρικό θώκο στην επόμενη προεδρική εκλογή.
Θα είναι η συνεπέστερη συνέχεια που θα μπορούσαμε να έχουμε. Ο εν λόγω δημοσιογράφος είναι ο "κραδαίνων το λάβαρο της επανάστασης έναντι των "κατακτητών" και μάλιστα με εντυπωσιακά ποσοστά αποδοχής από το πόπολο, αν κανείς λάβει υπ' όψιν του, την κυριαρχία του εν λόγω κυρίου, στην πρωϊνή ζώνη της μπάντας των FM. Είναι δε τέτοιος ο βαθμός συμφωνίας μεταξύ των δύο γιγάντων της πολιτικής και δημοσιογραφικής ζωής του τόπου, που σχεδόν δε θα καταλάβουμε ότι άλλαξε το πρόσωπο του προέδρου.
Σε όλα τα μήκη και πλάτη της γής, το πρόσωπο του προέδρου της δημοκρατίας, τυγχάνει σεβασμού ως το "φέρον" τον τίτλο, του πρώτου πολίτη της χώρας. Στην δημοκρατία που είναι το πλέον ευαίσθητο πολίτευμα, ο πρόεδρος οφείλει να υπηρετεί με σοφία το ρόλο του και να αξίζει του σεβασμού των πολιτών. Ο κος Παπούλιας δεν είναι προϊόν παρθενογέννεσης. Έχει παρελθόν. Έχει πολιτική καταγωγή και είχε(και ήταν) συνοδοιπόρος με συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα. Όταν όλη η κοινωνία τα ξέρει αυτά, καλό θα είναι να είναι πιο ψύχραιμος και οι δηλώσεις του, να μην τον εκθέτουν. Θεωρώ ότι η χθεσινή δήλωση του κου προέδρου, είναι απόδειξη του ελλείμματος αντίληψης για το ποιοί πραγματικά είμαστε, γιατί είμαστε εδώ που είμαστε, και τεκμήριο ανικανότητάς του, να υπηρετεί τον συγκεκριμένο ρόλο.
Αν κάνουμε την παραδοχή -για λόγους οικονομίας της συζήτησης- ότι η χώρα είναι υπό "κατοχή", οι τελευταίοι που φταίνε για αυτό, είναι οι δανειστές κε Πρόεδρέ μου. Ο κλοιός των δανειστών έσφιξε όταν για 10ετίες, το συνάφι σου "φάγατε" από παντού, τα πάντα. Οι δικοί σου "σύντροφοι" είναι "πίσω από τα σίδερα" και κατηγορούμενοι. Με ηγέτη, τον πολιτικό σου μέντορα Ανδρέα Παπανδρέου, η χώρα ξηλώθηκε απ΄ τα πλακάκια, απλά για να εξαγοραστεί η λατρεία του λαού.
Ο κλοιός των δανειστών, κάνει τη δουλειά του, επειδή εσείς, δεν κάνατε τη δική σας. Και μας "φορέσατε την καπιστράνα" των μνημονίων. Ο λαός -θα έπρεπε να- αγωνίζεται να εξαφανίσει την γενεσιουργό κουλτούρα της πτώχευσης και όχι τους πιστωτές. Αλλά μεταξύ των "επιτευγμάτων" σας ήταν και η δημιουργία πολιτών χωρίς κριτική ικανότητα, ώστε να συνεχίσετε να έχετε δουλειά.
Ο κλοιός(βλέπε μνημόνια) ήρθε ως αποτέλεσμα της πτώχευσης στην οποία μας οδηγήσατε και όχι η πτώχευση λόγω των μνημονίων.
Επίσης, ένας πρόεδρος της δημοκρατίας, καλό είναι να γνωρίζει ιστορία. Με τη δήλωσή σου κε Πρόεδρε, αποδεικνύεται το περιορισμένο εύρος των γνώσεών σου περι της επαναστάσεως.
Οι Έλληνες, χωρίς τις ξένες δυνάμεις -και τότε δανειστές μας- δεν θα είχαν καταφέρει την απελευθέρωση. Μετά την πρώτη 2ετία των διαρκών νικών, η διχόνοια μεταξύ των προεστών και των οπλαρχηγών, οδήγησε σε δύο εμφυλίους πολέμους. Το Μεσολόγγι εγκαταλήφθηκε στην τύχη του και αν δεν υπήρχαν οι μεγάλες δυνάμεις με τη νίκη των στόλων τους στο Ναυαρίνο, η επανάσταση θα είχε καταπνίγει. Άρα μην λές "με εξαιρετική γενναιότητα ξεδίπλωσε αρετές για τη λευτεριά του και κέρδισε", γιατί η μόνη αρετή που ξεδιπλώθηκε σε όλο της το μεγαλείο, ήταν η φαγωμάρα.
Και χωρίς τους "δανειστές" -τότε και σήμερα- δε θα υπήρχε κράτος για να παριστάνεις τον πρόεδρό του.
Ο λόγος ενός προέδρου δε μπορεί -και δεν πρέπει- να εκφράζει το θυμωμένο -δικαίως ή αδίκως- πόπολο. Οφείλει να τοποθετείται με σοφία και να οδηγεί το πόπολο στην συνείδηση και στην βελτίωσή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου