Ελλάδα: Τα αμαρτήματα του ΔΝΤ ή το μαύρο μας το χάλι;

Πρίν από αρκετές εβδομάδες δημοσιοποιήθηκε έκθεση του εσωτερικού αυτοελεγκτικού μηχανισμού του ΔΝΤ για την Ευρωπαϊκή Κρίση Χρέους και για τις περιπτώσεις κρατών μελών της Ευρωζώνης, στα προγράμματα των οποίων ενεπλάκη.

Με το που είδαν τα ντόπια κυβερνητικά στελέχη και ΜΜΕ μια έκθεση με αυτοκριτική διάθεση από τον διεθνή οργανισμό, αγαλίασε η ψυχή τους. Ο τίτλος από μόνος του, απετέλεσε επιχείρημα για την ορθότητα της αντιμνημονιακής ρητορικής.

Όπως πάντα, είμαι επιφυλακτικός σε κάθε δημοσίως διατυπωμένη άποψη με χαρακτηριστικά junk food. Όσο πιο "νόστιμη" είναι μια είδηση τόσο πιο "δύσπεπτη" είναι από το σύστημά μου.

Ταλαιπωρήθηκα λίγο να βρώ όλα τα αρχεία του ΔΝΤ, (αλλά ελέω web τίποτα δεν είναι αδύνατο) και λίγο περισσότερο με τα εξαιρετικά αγγλικά στα οποία είχαν συνταχθεί τα 3αρχεία, αλλά ρίχτηκα στη μελέτη. Πέρασαν οι διακοπές, πέρασαν και καν’α-δύο εβδομάδες και τα τέλειωσα.

Ιδού λοιπόν τα "λάθη" για τα οποία μέμφεται τον εαυτό του ο διεθνής οργανισμός:

1.       Στις εκθέσεις από το 2004-2007 εξαίρει το έργο της Ελληνικής κυβέρνησης που νομοθετούσε μεταρρυθμίσεις, χωρίς να φανταστεί ότι όλα έμεναν στα χαρτιά, λόγω των πανίσχυρων συμφερόντων του κατεστημένου (επιχειρηματικού και συνδικαλιστικού). Δηλαδή αντικατηγορείται επειδή υποεκτίμησε τις συνθήκες σήψης της χώρας

2.       Υπέκυψε στις αφόρητες πολιτικές πιέσεις των Ευρωπαΐων και υπαναχώρησε από την βασική τεχνοκρατική αρχική του θέση περί απολύτου ανάγκης αναδιάρθρωσης του χρέους, ώς προϋπόθεση για την έμπλοκή του στο πρόγραμμα. Δηλαδή αυτοκατηγορείται ότι θυσίασε τον στεγνό τεχνοκρατισμό του, στο βωμό πολιτικών σκοπιμοτήτων τρίτων, πέραν του Οργανισμού .

3.       Έκανε διαρκώς αισιόδοξες προβλέψεις σε σημαντικά "κεφάλαια" της διαδικασίας. Θεώρησε ότι θα προκύψουν έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις άνω των 50δις στην 3ετία, και μετά βίας φτάσαμε στα 12,5 μετά από 7χρόνια. Δηλαδή υποτίμησε τις αντιστάσεις του κατεστημένου (διαρκώς αναφέρεται στο "πολιτικό-επιχειρηματικό-συνδικαλιστικό") στην εφαρμογή του προγράμματος.

4.       Το Ταμείο είναι ένας τεχνοκρατικός -και εξ αυτού- γρήγορος στα αντανακλαστικά του οργανισμός. Στην έκθεση γίνεται σαφής αναφορά στο ότι η κρίση, τους βρήκε ανέτοιμους να αντιμετωπίσουν αφ ενός τη γραφειοκρατική δομή και λογική των Ευρωπαϊκών πολιτικών μηχανισμών και κυβερνήσεων, αλλά κυρίως την εξόχως πιεστική πολιτική παρεμβολή στην τεχνική ανάλυση του Ταμείου, με αποτέλεσμα στην αρχή του πρώτου προγράμματος να βγαίνουν "κοινά ανακοινωθέντα" στα οποία κυριαρχούσε η Ευρωπαϊκή λογική και όχι αυτή του Ταμείου. Δηλαδή αναγνωρίζουν ότι δεν οριοθέτησε εξ αρχής τις σχέσεις με του Ευρωπαίους με τρόπο που να αρμόζει στο ρόλο του.

5.       Η τεχνική βοήθεια που παρείχαν σε συνεργασία με την task force δεν είχε κοινό επικεφαλής, με αποτέλεσμα να λείπουν σαφείς προτεραιότητες, με στόχους που φαινόταν σαν να άλλαζαν διαρκώς. Αν υπήρχε μια τέτοια πρόβλεψη θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικότερα η δυσκολία αφομοίωσης (πολύ sic διατύπωση) της Ελλάδας, στις μεταρρυθμίσεις.

6.       Έτσι, η επίδοση του προσωπικού που "υπηρέτησαν" το πρόγραμμα της Ελλάδας  ήσαν σαφώς άνιση έναντι των άλλων προγραμμάτων στις 4χώρες που το Ταμείο συνέδραμε το έργο των τοπικών κυβερνήσεων.

Αν προσπαθήσω να αποδώσω σε μια -μεγάλη- φράση το resume θα έλεγα ότι...

·         Ο ασθενής αρνείτο την πραγματικότητα και κορόιδευε το γιατρό ότι έπαιρνε τα φάρμακα

·         Η οικογένεια αντιδρούσε στη θεραπεία,

·         Οι συγγενείς του δεν ήθελαν να χάσουν τη βολή τους,

·         Ο θεράπων γιατρός δέχτηκε να συμμετέχει σε ένα συμβούλιο στο οποίο δεν είχε σαφή ρόλο

·         Ο ασθενής δεν ήθελε στην πραγματικότητα να θεραπευτεί.

·         Το "νοσηλευτικό" προσωπικό που ήταν στην ομάδα του θεράποντος ιατρού δεν ήταν και το καλύτερο.

Περαστικά μας.