Μεγάλωσα πιά...

Μεγάλωσα και… σέβομαι πολύ τον εαυτό μου για να παραμένω σιωπηλός…

Μεγάλωσα πιά και...

• Θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους αληθινούς. Ανθρώπους που λένε αυτό που σκέφτονται και που λένε αυτό που σκέφτονται στ’ αλήθεια . Θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους καθαρούς και διάφανους.
• Δε χάνω χρόνο δίνοντας δεύτερες ευκαιρίες. Ξέρω πλέον καλά πως όποιος αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία, σπάνια θα τη χρειαστεί.
• Δεν έχω υπομονή να μαντεύω όσα δε λες.  Θέλω να τα ακούσω και -κυριως- θέλω να τα δω.
• Τους ανθρώπους πλέον δεν τους ξεχωρίζω από τα λόγια και τις υποσχέσεις. Εμπιστεύομαι επιτέλους την κρίση μου. Όχι κάποιου άλλου.

Περνάω καλά με τον εαυτό μου και έχω πλέον συνειδητοποιήσει πως είμαι καλύτερα μόνος μου παρά με κακή παρέα.

Μεγάλωσα και…

• Ξέρω πλέον καλά πως ο άνθρωπος που κουτσομπολεύει τους πάντες σε εμένα, πίσω από την πλάτη μου θα κουτσομπολεύει και εμένα. Ο άνθρωπος που ζηλεύει και θέλει το κακό του άλλου -ακόμα και αν μου δείχνει πως είναι φίλος μου- θα ζηλεύει και θα θέλει και το κακό το δικό μου.
• Καταλαβαίνω πολύ περισσότερα πράγματα για έναν άνθρωπο από τον τρόπο που μιλάει εκείνος για τους άλλους παρά από τον τρόπο που μιλάνε οι άλλοι για εκείνον. Δεν ακούω τι λένε οι άλλοι.
• Ξέρω πλέον καλά πως ο άνθρωπος που πρόδωσε και συνεχίζει να προδίδει, θα προδώσει κάποια στιγμή και εμένα. 

Μεγάλωσα και…

• Θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους που δε συμβιβάζονται με το άσχημο και το άδικο, που ονειρεύονται έναν κόσμο καλύτερο. Θέλω δίπλα μου μόνο ανθρώπους "όμορφους". Από "μέσα". Ανθρώπους που σκέφτονται και που μπορούμε να μιλήσουμε. Και ανθρώπους που μιλάμε χωρίς πολλά πολλά λόγια.
• Μεγάλωσα πια για τα “έλα μωρέ, δεν πειράζει” συνηθίσαμε να δεχόμαστε πράγματα που μας τρώνε από μέσα. Αλλά η ζωή είναι μικρή για να τη ζεις με καταστάσεις που πειράζουν και να παραμένεις σιωπηλός.
• Δεν αντέχω πια τις ανούσιες σχέσεις, τις περιττές συζητήσεις και τις επιβεβλημένες επικοινωνίες… δεν πιστεύω στο κρυμμένο καλό των ανθρώπων που μου δείχνουν πάντα την κακή τους πλευρά. Θέλω μόνο τα ουσιαστικά. Και, κάπως έτσι, νιώθω ελεύθερος.

Μεγάλωσα και…

• Έμαθα να αγαπώ σαν “Να υπάρχει αύριο” … Γιατί το “Σαν να μην υπάρχει αύριο” είναι το μόνο εύκολο.
• Έμαθα να αγαπώ τα αμοιβαία. Και να αγαπώ ανθρώπους που με αγαπούν. Και να σέβομαι ανθρώπους που με σέβονται. Ψάχνω όσους με ψάχνουν.

Μεγάλωσα και δε χρησιμοποιώ ποτέ υποκατάστατα. Σοκολάτας, ζάχαρης, ανθρώπων, σχέσεων.

Μεγάλωσα και…

• Δεν έχω ανάγκη να με συμπαθούν όλοι, ούτε να με θεωρούν όλοι φίλο, καλό, όμορφο, ή ότι άλλο.
• Δεν έχω ανάγκη να κάνω πράγματα που δε θέλω για να ευχαριστήσω όλο τον κόσμο με τη συμπεριφορά μου. Με νοιάζει να μπορώ να σέβομαι εγώ τον εαυτό μου. Με νοιάζουν οι άνθρωποι που τους νοιάζω και εγώ. Αυτούς νοιάζομαι. Σε αυτούς θα δώσω τα πάντα.

Το “λίγο” και το “περίπου”με σκοτώνει.

Μεγάλωσα και… συνειδητοποίησα πως το δύσκολο δεν είναι να ξεχάσω το παρελθόν, αλλά αυτό που είχα φανταστεί ως μέλλον και που δεν ήρθε.

Δεν στεναχωριέμαι στα γενέθλια, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί, γιατί είναι ευλογία το να μεγαλώνεις.

Μεγαλωσα και…

• Συνειδητοποίησα πως πολλές φορές δεν μπορώ να αλλάξω τις καταστάσεις, όσο κι αν προσπαθώ…Τότε είναι που μπορώ να αλλάξω τον εαυτό μου. Και να γίνω μια καλύτερη εκδοχή του. Και αυτό ακριβώς προσπαθώ κάθε φορά.
• Συνειδητοποίησα πως δεν μπορώ να κάνω πάντα αυτό που θέλω, ωστόσο εχω την επιλογή να μην κάνω αυτό που δε θέλω.

Ω, ναι! Μεγάλωσα. Μου δόθηκε το δώρο του χρόνου.

Μεγάλωσα και… Και νιώθω πιο καθαρός και πιο ελαφρύς από ποτέ… Νιώθω ελεύθερος.