Δ.Ε.Κ.Ο.: Οι επιχειρήσεις που στην Ελλάδα του 21ου αιώνα δε δικαιολογούν καμμία έννοια από τα αρχικά τους. Και εξηγούμαι:
Δημόσιες: Λέγονται έτσι επειδή το κράτος είτε απ' ευθείας είτε μέσω άλλων ελεγχόμενων από αυτό φορέων κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών των εταιριών αυτών και ασκεί και το managment. Το πρόβλημα είναι ότι -όπως σε ότι έκανε η πρασινομπλέ θύελλα που πέρασε τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια- οι επιχειρήσεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν για ίδιον πολιτικό και στενό οικονομικό όφελος των εκάστοτε πρωθυπουργών, αρμοδίων -κα μή- υπουργών, εγκάθετων και εν πολλοίς άσχετων διοικητών, συνδυκαλιστοσυμμοριτών και απαθών, ασχέτων και εν πολλοίς προβληματικών υπαλλήλων.
Επιχειρήσεις: Η έννοια της επιχείρησης -ιδιωτικής ή δημόσιας- περικλύει τη συντονισμένη εκμετάλλευση πόρων για την εξυπηρέτηση του σκοπού της επιχείρησης με απώτερο συγκεκριμένο κοιωνικο-οικονομικού αποτελέσμα. Το πόσο κοινωνικό ή οικονομικό θα είναι το αποτέλεσμα είναι θέμα του business plan και των προτεραιοτήτων που θέτει ο σχεδιάζων το επιχειρηματικό πλάνο.
Στην περίπτωση των ΔΕΚΟ, όπως αυτές είναι σήμερα, το business plan δεν έγινε ποτέ, ενώ το πόσο θα κοστίζει στο κοινωνικό σύνολο μια υπηρεσία που θα πωλείται σε χαμηλότερη τιμή από αυτή του κόστους στους απ'ευθείας χρήστες της, υπήρξε παγερά αδιάφορο τους εκάστοτε ιθύνοντες.
Κοινής: Είναι αλήθεια ότι, εν πολλοίς, έχει επιτευχθεί το να έχουμε παντού ή σχεδόν παντού τηλέφωνο, ρεύμα, συγκοινωνία. Κατ΄αυτή την έννοια το "Κ" εξυπηρετείται. Όμως αυτό είναι το ζητούμενο μόνο. Δε θα πρέπει να εξετάσουμε το πόσο χαμηλό είναι αυτό το επίπεδο της "κοινής" υπηρεσίας ή υποδομής;
Ωφέλειας: Πόσο ωφέλιμη είναι μια υπηρεσία όταν δεν είναι καλά σχεδιασμένη, δεν εξυπηρετεί πραγματικά το λήπτη της, τον υποβάλλει σε ιδεοληπτικές γραφειοκρατικές διαδικασίες και εν τέλει κοστίζει πολλαπλάσια από μια αντίστοιχη υπηρεσία ενός αντίστοιχου δημόσιου παρόχου στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. (δε μπαίνω στον πειρασμό να συγκρίνω την ποιότητα της υπηρεσίας με ένα αντίστοιχο ιδιωτικό "σχήμα")
Οι συνδικαλιστοπατέρες κραζουν εκ των τηλεοπτικών παραθύρων να μή γίνει "ρευστοποίηση" της δημόσιας περιουσίας. Αν εννοούν να μην αλλάξει τίποτα και να παραμείνουν όλοι οι αργόσχολοι στις θέσεις τους Δ Ι Α Φ Ω Ν Ω απόλυτα. Αυτοί είναι που κατέστησαν τη δημόσια περουσία στην απαξία. Αν έκαναν τη δουλειά τους, αν τους ένοιαζε έστω και κατα το ελάχιστο να είναι χρήσιμοι στην κοινωνία, θα 'χαν κάνει έστω και μια στάση εργασίας αρνούμενοι νέες προσλήψεις
Το γεγονός ότι αντίστοιχα κρατικές εταιρίες ΔΕΚΟ της Εσπερίας αποτελούν πρότυπα υπηρεσιών προς τους πολίτες καταδεικνύει με τον πιό εκκωφαντικό τρόπο ότι η ορθολογική λειτουργία μιας ΔΕΚΟ είναι ρεαλιστική και εφαρμόσιμη και ότι δεν "κυνηγάμε μάγισσες". Άρα δύο εναλλακτικές υπάρχουν. Ή αναγνωρίζουμε την ανεπάρκειά μας ως κοινωνίας να επιλέξουμε άξιους πολιτικούς που θα αναλάβουν το τιτάνιο έργο του εξορθολογισμού οπότε τα πουλάμε όλα σε ιδιώτες να τελειώνουμε, ή βάζουμε κάτω -ως κοινωνία- τον "απ' αυτό μας" και το υλοποιούμε. ΣΗΜΕΡΑ.
Όλα τα άλλα είναι ιδεοληψίες και αντιπαραγωγικά πρότυπα που μας έφεραν ως εδώ.
Δημόσιες: Λέγονται έτσι επειδή το κράτος είτε απ' ευθείας είτε μέσω άλλων ελεγχόμενων από αυτό φορέων κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών των εταιριών αυτών και ασκεί και το managment. Το πρόβλημα είναι ότι -όπως σε ότι έκανε η πρασινομπλέ θύελλα που πέρασε τη χώρα τα τελευταία 40 χρόνια- οι επιχειρήσεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν για ίδιον πολιτικό και στενό οικονομικό όφελος των εκάστοτε πρωθυπουργών, αρμοδίων -κα μή- υπουργών, εγκάθετων και εν πολλοίς άσχετων διοικητών, συνδυκαλιστοσυμμοριτών και απαθών, ασχέτων και εν πολλοίς προβληματικών υπαλλήλων.
Επιχειρήσεις: Η έννοια της επιχείρησης -ιδιωτικής ή δημόσιας- περικλύει τη συντονισμένη εκμετάλλευση πόρων για την εξυπηρέτηση του σκοπού της επιχείρησης με απώτερο συγκεκριμένο κοιωνικο-οικονομικού αποτελέσμα. Το πόσο κοινωνικό ή οικονομικό θα είναι το αποτέλεσμα είναι θέμα του business plan και των προτεραιοτήτων που θέτει ο σχεδιάζων το επιχειρηματικό πλάνο.
Στην περίπτωση των ΔΕΚΟ, όπως αυτές είναι σήμερα, το business plan δεν έγινε ποτέ, ενώ το πόσο θα κοστίζει στο κοινωνικό σύνολο μια υπηρεσία που θα πωλείται σε χαμηλότερη τιμή από αυτή του κόστους στους απ'ευθείας χρήστες της, υπήρξε παγερά αδιάφορο τους εκάστοτε ιθύνοντες.
Κοινής: Είναι αλήθεια ότι, εν πολλοίς, έχει επιτευχθεί το να έχουμε παντού ή σχεδόν παντού τηλέφωνο, ρεύμα, συγκοινωνία. Κατ΄αυτή την έννοια το "Κ" εξυπηρετείται. Όμως αυτό είναι το ζητούμενο μόνο. Δε θα πρέπει να εξετάσουμε το πόσο χαμηλό είναι αυτό το επίπεδο της "κοινής" υπηρεσίας ή υποδομής;
Ωφέλειας: Πόσο ωφέλιμη είναι μια υπηρεσία όταν δεν είναι καλά σχεδιασμένη, δεν εξυπηρετεί πραγματικά το λήπτη της, τον υποβάλλει σε ιδεοληπτικές γραφειοκρατικές διαδικασίες και εν τέλει κοστίζει πολλαπλάσια από μια αντίστοιχη υπηρεσία ενός αντίστοιχου δημόσιου παρόχου στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. (δε μπαίνω στον πειρασμό να συγκρίνω την ποιότητα της υπηρεσίας με ένα αντίστοιχο ιδιωτικό "σχήμα")
Οι συνδικαλιστοπατέρες κραζουν εκ των τηλεοπτικών παραθύρων να μή γίνει "ρευστοποίηση" της δημόσιας περιουσίας. Αν εννοούν να μην αλλάξει τίποτα και να παραμείνουν όλοι οι αργόσχολοι στις θέσεις τους Δ Ι Α Φ Ω Ν Ω απόλυτα. Αυτοί είναι που κατέστησαν τη δημόσια περουσία στην απαξία. Αν έκαναν τη δουλειά τους, αν τους ένοιαζε έστω και κατα το ελάχιστο να είναι χρήσιμοι στην κοινωνία, θα 'χαν κάνει έστω και μια στάση εργασίας αρνούμενοι νέες προσλήψεις
Το γεγονός ότι αντίστοιχα κρατικές εταιρίες ΔΕΚΟ της Εσπερίας αποτελούν πρότυπα υπηρεσιών προς τους πολίτες καταδεικνύει με τον πιό εκκωφαντικό τρόπο ότι η ορθολογική λειτουργία μιας ΔΕΚΟ είναι ρεαλιστική και εφαρμόσιμη και ότι δεν "κυνηγάμε μάγισσες". Άρα δύο εναλλακτικές υπάρχουν. Ή αναγνωρίζουμε την ανεπάρκειά μας ως κοινωνίας να επιλέξουμε άξιους πολιτικούς που θα αναλάβουν το τιτάνιο έργο του εξορθολογισμού οπότε τα πουλάμε όλα σε ιδιώτες να τελειώνουμε, ή βάζουμε κάτω -ως κοινωνία- τον "απ' αυτό μας" και το υλοποιούμε. ΣΗΜΕΡΑ.
Όλα τα άλλα είναι ιδεοληψίες και αντιπαραγωγικά πρότυπα που μας έφεραν ως εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου